بررسی پدیدارشناسی تجارب مشترک چالش آموزش مجازی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی پدیدار شناسی تجارب مشترک چالش آموزش مجازی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شهر خرم اباد بود. در پژوهش حاضر از روش کیفی از نوع پدیدار شناسی استفاده شد که به بررسی تجربیات واقعی افراد می پردازد. روش گردآوری اطلاعات با توجه به این که سوالات مورد پرسش تا حدی مشخص بودند مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. جامعه آماری تمام دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شهر خرم اباد بود که به روش نمونه گیری هدفمند 18 نفر انتخاب گردید. رویکرد استدلالی به تحلیل و تفسیر داده ها در این بخش استقرایی - قیاسی بود که با استفاده از کدگذاری و استخراج مضمون های اصلی و فرعی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که عدم امکانات و زیرساخت های لازم از جمله:عدم دسترسی همه افراد به فضای مجازی و اینترنت، گران بودن هزینه های اینترنت، نبود نرم افزار مناسب برای آموزش مجازی هم چنین نقش نوع دروس و روش تدریس اساتید از جمله استفاده از روش های تدریس سنتی نظیر سخنرانی به جای روش های تدریس فعال و مشارکتی، ارائه تکالیف زمان بر بدون توجیه و توضیحات قبلی، اجبار در حضور و غیاب، مناسب نبودن استفاده از این روش برای دروس کارگاهی و عملی هم چنین نقش مسئولین دانشگاه و اساتید در مواردی نظیر اجبار در استفاده از پیام رسان های ناکارآمد،عدم جذابیت و کیفیت در ارائه محتوا، سخت گیری بیش از حد اساتید در کلاس های مجازی و...از جمله چالش های این نوع آموزش در دانشگاه فرهنگیان می باشد. برای رفع این چالش ها راهکارهایی نظیر فراهم کردن امکانات دسترسی به فضای مجازی به صورت یکسان برای دانشجویان، استفاده از اپلیکیشن های پرسرعت و تصویری، استفاده از روش های تدریس نوین و تعاملی و آموزش های اولیه برای حضور در آموزش آنلاین ارائه شد. یافته های حاصل از پژوهش می تواند جز برنامه های اصلاحی دانشگاه فرهنگیان جهت رفع چالش های آموزش مجازی و بهبود عملکرد دانشجویان و اساتید در این نوع اموزش باشد.

کلیدواژه ها:

پدیدار شناسی ، چالش آموزش مجازی ، فراهم کردن امکانات و زیر ساخت ها ، روش های تدریس نوین