هویت و سیاست خارجی ایران و مصر در قبال اسرائیل

پس از انقلاب اسلامی در ایران از سویی و روی کار آمدن انور سادات در 1971 در مصر از سوی دیگر، سیاست خارجی این دو کشور در قبال اسرائیل دچار دگرگونی اساسی شد. این تغییر جهت‏گیری در حالی رخ داد که به نظر می‏رسد، هویت دولت‏های ایران پس از انقلاب اسلامی و دولت مصر پس از جمال عبدالناصر نیز تغییر کرد. این پژوهش تلاش دارد تا بررسی کند، چگونه سیاست خارجی ایران و مصر در قبال اسرائیل در دوره‏های زمانی مختلف، تحت تأثیر تغییر هویت دولت‏های آنان، دستخوش تغییر شده است؟ در پاسخ به این سؤال، این مقاله براساس رویکرد سازه‏انگاری سطح واحد بیان می‏دارد که تغییر هنجارهای داخلی مؤثر در تکوین هویت دولت‏های مختلف ایران و مصر توضیح‎دهندة چگونگی تغییر سیاست خارجی این دو کشور در قبال اسرائیل در دوره‎های زمانی متفاوت است. به شکلی که تغییر در هنجارهای داخلی شکل‏دهنده به هویت دولت‏های ایران پس از انقلاب اسلامی و مصر پس از جمال عبدالناصر، زمینه‏ساز تغییر قابل توجه سیاست خارجی این دو کشور در قبال اسرائیل شد. بدین منظور در بخش اول این مقاله به بررسی رویکرد سازه‏انگاری در روابط بین‏الملل، در بخش دوم به بررسی نقش این رویکرد در تحلیل سیاست خارجی، در بخش سوم به بررسی تغییر سیاست خارجی ایران پس از انقلاب اسلامی و در بخش چهارم به تغییر سیاست خارجی مصر در قبال اسرائیل پس از جمال عبدالناصر از منظر رویکرد سازه‏انگاری سطح واحد پرداخته‏ می‏شود.

کلیدواژه ها:

ایران ، خاورمیانه ، سازه‏انگاری ، سیاست خارجی ، مصر ، هنجار ، هویت