درد و شیوههای التیام آن: مطالعه انسانشناختی دانش بومی و قومی منطقه موکریان

این مقاله به مفهوم درد و نحوه التیام آن در منطقه موکریان کردستان پرداخته است. برای نیل به این هدف، دانش بومی و قومی موجود درباره درد، با توسل به روش های انسانشناختی و به طور خاص مردمنگاری، و حدود نه ماه حضور مستمر در میدان و انجام مشاهدات و مصاحبه با مطلعین کلیدی، مطالعه شده است. برای تحلیل داده ها از تحلیل روایت مبتنی بر مضمون و از مدل میلز و هابرمن استفاده شده است. یافتههای این مطالعه نشان میدهند به رغم وجود درمانگران مختلف محلی و سنتی در منطقه موکریان، و مدیریت و درمان درد و بیماری با شیوهها و شگردهای مخصوص به خودشان، درد به عنوان مساله ای سخت، برای مردمان قوم کرد امری غیر قابل پذیرش و شخصی است، و آنها برای ابراز آن عمدتا از استراتژی انکار استفاده میکنند و این در غالب داستانها، روایتها، و ضربالمثلها منطقه نیز قابل مشاهده است. شرایط زیستمحیطی موکریان زمینه را برای پرورش افراد قوی، نستوه و دلاور مهیا میکند و فرهنگ هم داستان با این شرایط هرگونه ضعف و ناتوانی را نهی مینماید، لذا مردم در شرایط درد و بیماری از خود ضعف نشان نمیدهند؛ چون سر خم کردن در برابر درد با ارزش های مردانگی منطبق نیست.

کلیدواژه ها:

درد ، انسان شناسی درد ، بیماری ، دانش بومی ، درمانگری سنتی.