پیش بینی اهمال کاری بر اساس الگوهای ارتباطی، رابطه والد - فرزندی و تاثیر آن بر آموزش الگوهای رفتاری دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اهمال کاری بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده، رابطه والد- فرزندی و الگوهای رفتاری دانشجویان بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ تشکیل دادند که در قالب طرح پژوهش همبستگی، تعداد ۲۰۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحلهای از بین آنان انتخاب شدند و مقیاس اهمال کاری تاکمن، مقیاس الگوهای ارتباطات خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک، مقیاس ارزیابی رابطه والد-فرزند فاین، مورلند، و اسچووبل و مقیاس الگوهای رفتاری فریدمن و روزنمن را تکمیل نمودند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندمتغیری نشان داد که تنها ۲ مولفه جهت گیری گفت و شنود و جهت گیری همنوایی از متغیر الگوهای ارتباطی با متغیر اهمالکاری همبستگی معنادار دارند. متغیر گفت و شنود با متغیر اهمالکاری همبستگی مثبت و معنادار دارد، به عبارت دیگر، با افزایش در این متغیر نمره اهمالکاری افزایش مییابد که حاکی از اهمالکاری پایین است، اما، برعکس، همبستگی متغیر جهت گیری همنوایی با اهمالکاری منفی و معنادار است که حاکی از اهمالکاری بالاست. بین متغیرهای رابطه والد- فرزندی و الگوهای رفتاری با اهمال کاری همبستگی معنی داری یافت نشد. نتیجه گیری کلی حاکی از آن بود که اهمال کاری بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده قابل پیش بینی است.  

کلیدواژه ها:

اهمال کاری ، الگوهای ارتباطی ، رابطه والد- فرزندی ، الگوهای رفتاری