نظریه بازیهای زبانی ویتگنشتاین: یک نظرگاه فلسفی پستمدرن درباره زبان

نظریه بازیهای زبانی (the theory of language games)، محوریترین بحث فلسفه متاخر لودویگ ویتگنشتاین (۱۸۸۹ - ۱۹۵۱)، فیلسوف اتریشیتبار انگلیسی، است. این نظریه در تقابل با نظریه تصویری زبان، که هسته فلسفه متقدم ویتگنشتاین است، بسط یافته است. براساس نظریه تصویری، زبان صرفا یک کارکرد دارد: تصویرگری واقعیت. ما میتوانیم با شناخت حقیقت زبان، حقیقت جهان را دریابیم. درواقع، نظریه اخیر اساسا نماینده یک دیدگاه مدرن درباره زبان است. درمقابل، طبق نظریه بازیهای زبانی، زبان پدیدهای چندبعدی است، ازاینرو، نمیتوان آن را از دیدگاهی ذاتگرایانه دریافت. درواقع، زبان پیکرهای از بازیهای زبانی ـ کارکردهای زبانی، متفاوت است. هریک از این بازیهای زبانی با شکلی از زندگی منطبق است. بنابراین، فهم یک بازی زبانی مستلزم شرکت در آن شکلی از زندگی است که بازی زبانی مورد نظر در بستر آن واقع میشود. نظریه بازیهای زبانی اساسا یک دیدگاه فلسفی پستمدرن درباره زبان است. هدف ما در این مقاله تحلیل ابعاد گوناگون مدعای اخیر است.

کلیدواژه ها:

ویتگنشتاین ، نظریه بازیهای زبانی ، شکل زندگی ، مدرن ، پستمدرن ، نظریه تصویری زبان ، نظرگاه فلسفی