مدلسازی پایداری حوضهی دریاچهیارومیه با استفاده از شبکههای بیزی پویا

تراز دریاچهی ارومیه طی چند دههی اخیر به دلیل توسعهی ناپایدار و برداشتهای بیرویه از منابع آبی و همچنین گرم شدن دما و بروز خشکسالی کاهش چشمگیری داشته است. این مقاله به ارائهی مدلی برای ارزیابی پایداری دریاچهی ارومیه با استفاده از شبکهی بیزی میپردازد. ابتدا مدلی پایه به منظور در نظر گرفتن عوامل مختلف تاثیرگذار در تراز آبی ارائه میشود. به منظور اطمینان از قابل قبول بودن صحت مدل، نتایج شبیهسازی با دادههای موجود مقایسه شده است. سپس تجزیهوتحلیل حساسیت انجام میشود. قابلیتهای مدل در پیشبینی حجم آب دریاچه طی اعمال سیاستهای احیا با استفاده از سناریوهای مختلف تحلیل میشود. نتایج نشان میدهد با اعمال سیاستهای تامین منابع آب اضافی در یک بازهی زمانی ۱۰ ساله تراز آب دریاچه میتواند به سطح پایداری برسد. اما در صورت ادامهی شرایط خشکسالی، پایداری دریاچه به شدت در خطر است.

کلیدواژه ها:

مدیریت پایداری ، حوضهی آبریز دریاچهی ارومیه ، شبکههای بیزی