اثربخشی زوجدرمانی هیجان مدار در مقایسه با رویکرد واقعیتدرمانی بر انعطاف پذیری کنشی و تحمل پریشانی زوجها
محل انتشار: فصلنامه روان شناسی کاربردی، دوره: 14، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 263
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_QAPSY-14-2_005
تاریخ نمایه سازی: 14 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوجدرمانی هیجان مدار و زوجدرمانی واقعیت درمانی بر انعطافپذیری کنشی و تحمل پریشانی بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه و جامعه آماری زوجهای مراجعه کننده به مراکز مشاوره آوای درون، رهنما، و بیمارستان مهر شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بود که ۶۰ زوج داوطلب به پرسشنامه انعطافپذیری کنشی کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) پاسخ دادند و پس از غربالگری ۴۵ زوج انتخاب به صورت تصادفی در گروه آزمایشی هیجان مدار، گروه آزمایشی واقعیت درمانی، و گروه گواه (در هر گروه ۱۵ زوج) جایگزین شدند. هر دو گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقهای تحت مداخله هیجان مدار جانسون (۲۰۱۲) و واقعیت درمانی گلاسر (۱۳۹۵) قرار گرفته و دادهها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازههای مکرر تحلیل شد. یافتهها: نتایج حاکی از تاثیر مداخله هیجان مدار بر انعطافپذیری کنشی (۷۵/۲۹ =F، ۰۰۱/۰ =P) و تحمل پریشانی (۱۴/۱۲ =F، ۰۰۴/۰ =P) و تاثیر مداخله واقعیت درمانی بر انعطافپذیری کنشی (۱۴/۱۲ =F، ۰۰۴/۰ =P) و تحمل پریشانی (۱۴/۱۲ =F، ۰۰۴/۰ =P) و پایداری این تاثیرها در مرحله پیگیری بود. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تفاوت بین دو روش زوجدرمانی معنادار نیست (۱۸/۰
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا حسین زاده
دانشگاه آزاد اسلامی
شهره قربان شیرودی
دانشیار دانشگاه آزاد تنکابن
جواد خلعتبری
دانشیار دانشگاه آزاد تنکابن
محمدعلی رحمانی
استادیار دانشگاه آزاد تنکابن