جلوه های پایداری و تعهد در شعر سلمان هراتی و سمیح القاسم

ادبیات پایداری، واکنش شخص یا نسلی مبارز و متعهد به منظور رهایی، استقلال و آزادی سرزمین، اجتماع، دین و فرهنگ از چنگال متجاوزان و منافقان است که از سر تعهد، در گونه های مختلف ادبی خلق می شود. مهم ترین عامل پیدایش این ادبیات در کشورهایی نظیر ایران، حمله عراق به این کشور و در فلسطین، اشغال آن سرزمین توسط صهیونیست ها است که به عنوان حلقه مشترک میان ادیبان این دو سرزمین قرار گرفته و موجب موضع گیری ادیبان متعهد نسبت به آن شده است. در این مقاله، سلمان هراتی و سمیح القاسم به عنوان شاعران نامدار و برجسته این گونه از ادبیات معاصر در این دو کشور، مورد واکاوی قرار می گیرند. شاعران یادشده، ضمن بهره گیری از نمادهای مختلف، متعهدانه و آرمان گرایانه به خلق تصاویر شعری بی بدیل همت گمارده و شعرشان را در خدمت مکتبی قرار دادند که به آن اعتقادی راسخ داشته اند. این شاعران، دارای اشتراکات معنایی و ساختاری اند که از جمله عمده ترین مضامین شعری ایشان، عشق به وطن، بزرگداشت پایداری های مردم، ستایش مضمون والای شهادت و تجلیل از شهدا و خادمان وطن، ترسیم ماهیت حقیقی دشمنان و منافقان، انگیزه های ملی و دینی، آرمان گرایی و القای حس امید و بشارت در نسل حاضر و نهادینه کردن ارزش های والا در نسل آینده رقم خورده است.  

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، شعر مقاومت ، دفاع مقدس ، سلمان هراتی ، سمیح القاسم