مـواد روانگـردان؛ واکنش اجتماعی و پاسخ گویی کیفری

    سوء استعمال مواد روانگردان پیامدهای زیانبار اجتماعی و اقتصادی دارد و به ویژه بهداشت فردی و همگانی را تهدید می کند. این موضوع، جامعه جهانی را به همکاری برای کنترل و سرکوبی اقدامات و رفتارهایی که استفاده نابه جا از این مواد را ترویج می کند واداشت که تصویب کنوانسیون ۱۹۷۱ مواد روانگردان سازمان ملل بهترین جلوه آن است. قانون گذار ایرانی نیز ضرورتا در قانون مربوط به مواد روانگردان (مصوب ۱۳۵۴) به جرم انگاری پاره ای اقدامات که مرتبط یا منجر به سوء استعمال مواد روانگردان می شود اقدام کرده است ولی تنوع و تکثر مواد روانگردان و گسترش سوء استفاده از این مواد به همراه آثار بسیار زیانبار آن برای سلامت عمومی، ضرورت اصلاح قانون مربوط و پیش بینی اقدامات حمایتی موثر و تدابیر سرکوبی مناسب را ایجاد می کند. از سوی دیگر سوء استفاده از مواد روانگردان گاه به اختلال روانی و تزلزل در پایه های مسئولیت کیفری و ارتکاب جرم منجر می شود که بررسی مسئولیت کیفری فرد در این هنگام موضوعی است که می توان آن را به مدد تاسیس «مستی» بررسی و در حالات مختلف، احکام آن را تبیین کرد.

کلیدواژه ها:

مواد روانگردان ، مسئولیت کیفری ، مواد محرک ، اکستاسی ، مستی