پیر گلرنگ (تاملی دیگر در بیتی از حافظ)

درباره این بیت از دیوان خواجه: «پیر گلرنگ من اندر حق ازرق پوشان / رخصت خبث نداد ارنه حکایتها بود» از دیرباز تاکنون تفاسیر و معانی متعدد و گوناگونی مطرح گردیده است. در این مقاله، ابتدا دیدگاههای متقدمان را در چهار گروه کلی دسته بندی کرده آنها را به-اختصار نقد و بررسی می کنیم. سپس، با این فرض که در روش شناسی شرح متون آنچه اهمیت دارد، به دست دادن گونه ای «پارادایم» یا انگاره هماهنگ برای فهم متن است و آنچه یک تفسیر را بر دیگری تفوق می بخشد سازگاری بیشتر اجزاء پارادایمی است که شارح ترسیم کرده است، قرائت خود یا خوانش جدید را، از رهگذر برجسته سازی دو تقابل و قرار دادن این بیت در آن نظام تقابلی یا شبکه روابط، به گونه ای صورت می دهیم که همخوانی بیشتری با سایر اجزاء دیوان و جهان بینی حافظ داشته باشد. قرائت ما در واقع گونه ای دیگر از خوانش زرین کوب(۱۳۶۴) است.

کلیدواژه ها:

پیر گلرنگ ، خرقه سرخ ، باده کهن ، حافظ