ارزیابی تاثیر اسموهیدروپرایمینگ بذر بر مشخصه های جوانه زنی و رشد گیاهچه پنبه تحت تنش خشکی

به­منظور بررسی اثر اسموهیدروپرایمینگ بذر بر جوانه­زنی و رشد گیاهچه پنبه در شرایط تنش خشکی، دو آزمایش در مراحل جوانه­زنی و گیاهچه­ای صورت گرفت. در آزمایش اول، بذور پنبه پیش­تیمارشده با استفاده از آب مقطر (هیدروپرایمینگ) و پلی­اتیلن­گلایکول ۶۰۰۰ در پتانسیل­های ۲-،۴-، ۶- و ۸- بار (اسموپرایمینگ) به­همراه بذور شاهد در معرض پنج سطح پتانسیل اسمزی (صفر، ۲-، ۴-، ۶- و ۸- بار) محیط کاشت بذور قرار گرفتند. این تحقیق به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. دومین آزمایش با استفاده از بذرهای شاهد (بدون پیش­تیمار) و پیش­تیمارشده با آب مقطر (هیدروپرایم) و نیز پلی­اتیلن­گلایکول در سطح ۲-، ۴-، و ۶- بار در سه سطح تنش آبی: ۳۰، ۶۰ و۹۰ درصد ظرفیت زراعی با استفاده از گلدان­های با حجم دو لیتر در محل ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کاشمر انجام شد. نتایج آزمایش جوانه­زنی نشان داد که هیدروپرایمینگ بذر پنبه بیش­ترین درصد و سرعت جوانه­زنی و همچنین وزن خشک گیاهچه را در تمامی پتانسیل­های اسمزی (به­جز ۴- بار) در مقایسه با شاهد ایجاد نمود. نتایج آزمایش گلدانی نشان داد تیمارهای اسمو و هیدروپرایمینگ بذر پنبه، سبب افزایش معنی­دار ارتفاع گیاهچه، سطح برگ، وزن خشک بخش هوایی و ریشه نسبت به شاهد شد. تنش خشکی در تیمارهای ۳۰ و۶۰ درصد ظرفیت زراعی موجب کاهش سطح برگ و ارتفاع گیاهچه شد.

کلیدواژه ها:

پلی اتیلن گلایکول ، تنش اسمزی ، سطح برگ ، گوسیپیوم هیرستوم ، مولفه های ریشه