بررسی نگرش زنان به مشارکت ورزشی و عوامل اجتماعی - روانی موثر بر آن

         توجه به سلامتی زنان به علت این که آنان نیمی از جمعیت هستند، سهم بزرگی از نیروی کار را تشکیل میدهند و رسالت مهم فرزندآوری را بر عهده دارند، از اهمیت زیادی برخوردار است. ورزش، یک سازو کار اساسی است که میتواند به این نیاز پاسخ دهد، اما به عنوان یک قاعده جهانی، مشارکت زنان در فعالیتهای ورزشی محدود است. در ایران نیز نرخ مشارکت ورزشی زنان رضایتبخش نیست . با این تفاصیل، پژوهش حاضر به بررسی نگرش زنان به مشارکت ورزشی و عوامل اجتماعی - روانی موثر بر آن پرداخته است. روش به کار رفته در این پژوهش، پیمایش است. جامعه آماری، زنان۳۰-۱۵ ساله شهر جهرم هستند که ۳۳۶ نفر به عنوان نمونه تعیین، و با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه است که برای تعیین اعتبار آن از روش اعتبار سازه به کمک تکنیک تحلیل عاملی، و برای تعیین پایایی، از شیوه هماهنگ درونی به روش آلفای کرونباخ استفاده شده است. نتایج توصیفی پژوهش، بیانگر آن هستند که میانگین نمره نگرش زنان به مشارکت ورزشی در سطح پایینی است. نتایج تحلیلی پژوهش، نشان میدهند در بین سازههای تحقیق، تنها اعتماد اجتماعی بر نگرش زنان به مشارکت ورزشی تاثیر دارد و در بین متغیرهای جمعیتی، تنها رابطه سن، تاهل و تحصیلات، با نگرش زنان به مشارکت ورزشی معنادار است. تبیین متغیر وابسته بر حسب مجموع متغیرهای مستقل، بیانگر آن است که دو متغیر سن و اعتماد اجتماعی، به ترتیب قویترین پیشبینیکنندهها هستند و ۰۹۰/۰ از تغییرات متغیر وابسته را تبیین میکنند. یافتههای تحقیق با نتایج مشابه مقایسه گردیده، و در نهایت، پیشنهادهایی برای توسعه و گسترش مشارکت ورزشی زنان ارائه شده است.   

کلیدواژه ها:

مشارکت ورزشی ، عزت نفس ، شخصیت ابزاری ، اعتماد اجتماعی