شناسایی و ارزیابی مشکلات سیستماتیک در نظام ملی نوآوری کشور ایران.

زمینه و هدف: بهسازی نظام نوآوری کشور می تواند توسعه و پیشرفت کشور را تسهیل و تسریع کند. از این رو این پژوهش به شناسایی مشکلات و شکاف­های موجود در نظام ملی نوآوری و ارائه پیشنهادهای کاربردی برای رفع آنها می پردازد. روش­شناسی: پژوهش حاضر پژوهشی کاربردی و توصیفی- پیمایشی است. گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر مبتنی بر روش­های میدانی، پیمایشی و کتابخانه­ای است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته بوده است. جامعه آماری پژوهش مدیران ارشد بخش تحقیق و توسعه شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده است که ۲۱۴ نفر آنها به عنوان نمونه آماری مورد نظرسنجی قرار گرفته اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از روش تحلیل عاملی سلسله مراتبی استفاده شده است. یافته­ها: بر اساس خروجی تحلیل عاملی مرتبه اول ۱۶ عامل شناسایی شد که با در نظر گرفتن ۴ عامل موثر دیگر سرمایه­گذاری مخاطره­آمیز، شدت نوآوری، شدت تحقیق و توسعه و نسبت کارکنان دانشی، تعداد این عوامل به ۲۰ مورد ارتقاء یافت. سپس عوامل مستخرجه متناسب با حوزه­های مورد بررسی در فرایند تحلیل عاملی مرتبه دوم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه­گیری: مرتفع نمودن شکاف­های موجود در نظام ملی نوآوری کشور، نیازمند ارتقاء منابع دانش فناورانه، توسعه­ی آزادی در نوآوری و همچنین ایجاد زمینه­هایی در خصوص کاهش ریسک و افزایش جذابیت برای سرمایه­گذاران به منظور سرمایه­گذاری بر روی نوآوری­های فناورانه است.

کلیدواژه ها:

نظام ملی نوآوری ، نوآوری ، سیاست گذاری ، تحلیل عاملی سلسله مراتبی ، شبکه های نوآوری