بررسی فراوانی پهنه های خشکیدگی درختی بلوط در واحدهای فیزیوگرافی و کاربری اراضی منطقه زاگرس میانی (استان ایلام)

سابق و هدف: تغییرات در پوشش گیاهی و کاربری زمین به صورت غیر اصولی از یک سو و وقوع پدیده زوال درختی در دهه اخیر از سوی دیگر فشار مضاعفی را بر جنگل های زاگرس وارد کرده و باعث خشکیدگی گستره قابل توجهی از این جنگل ها به ویژه در استان ایلام شده است. از آنجا که آگاهی از میزان و موقعیت تخریب جنگل و پراکنش مکانی مناطق در معرض تخریب و جلوگیری از این روند فزاینده مد نظر برنامه ریزان و مدیران بخش منابع طبیعی است، لازمه مدیریت پایدار این منابع ارزشمند دسترسی آسان به اطلاعات و داده های به روز و دارای صحت بالا می باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی پراکنش پهنه های خشکیدگی درختی بلوط در واحدهای فیزیوگرافی (شیب، جهت شیب و طبقات ارتفاعی) و همچنین کاربری اراضی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی در این استان انجام گردید. مواد و روش ها: در این تحقیق ابتدا با استفاده از مدل های ارتفاعیAlos و Srtm، در محیط GIS لایه های اطلاعاتی شیب، جهت شیب و طبقات ارتفاعی استخراج گردید. سپس بر اساس تصاویر ماهواره ای و کنترل صحرایی، لایه کاربری اراضی استان تهیه شد. همچنین با استفاده از دستگاه GPS موقعیت درختان خشکیده نمونه بلوط تعیین و لایه نقطه ای مربوطه تهیه گردید. در ادامه با تلفیق لایه های اطلاعاتی تهیه شده (شیب، جهت شیب، طبقات ارتفاعی و کاربری اراضی) با لایه موقعیت مناطق خشکیده بلوط، فراوانی پهنه های خشکیدگی درختی جنگل های بلوط در واحدهای فیزیوگرافی و کاربری اراضی مشخص و مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: طبق نتایج به دست آمده، میزان خشکیدگی درختی در واحدهای توپوگرافی (شیب، جهت شیب و طبقات ارتفاعی) مستخرج از دو مدل Also ۱۲ متری و Srtm ۵۰ متری نشان داد، بر اساس مدلAlso بیشترین فراوانی مناطق خشکیده بلوط مربوط به کلاس شیب ۲۰-۱۰ درصد (۳۰ درصد) است. ۱۸ درصد مربوط به جهت شیب شمال شرقی است و ۴۷ درصد مربوط به طبقه ارتفاعی ۲۰۰۰-۱۵۰۰ متر است. همچنین بر اساس مدل Srtm بیشترین فراوانی مناطق خشکیده بلوط مربوط به کلاس شیب ۲۰-۱۰ درصد (۳۰ درصد) است، ۲۰ درصد مربوط به جهت شیب شمالی است و۴۷ درصد مربوط به طبقه ارتفاعی۲۰۰۰-۱۵۰۰ متر است. از نظر واحدهای اراضی نیز بیشترین مناطق خشکیده بلوط به ترتیب در واحدهای کوهستان، تپه ها، مناطق واریزه ای سنگریزه دار و فلات ها قرار دارد. نتیجه گیری: به طور کلی بین درصد پراکنش خشکیدگی بلوط با کلاس های شیب در دو مدل مورد بررسی، اختلافی وجود ندارد. اما میزان خشکیدگی در طبقات ارتفاعی و جهت شیب در هر دو مدل تفاوت های جزئی وجود دارد. از نظر کاربری های جنگلی نیز بیشترین فراوانی خشکیدگی بلوط به ترتیب در طبقات کم (۵/۳۶ درصد)، متوسط (۹/۳۳ درصد) و زیاد (۴/۴ درصد) قرار دارد.

کلیدواژه ها:

تغییر کاربری ، خشکیدگی بلوط ، زاگرس میانی ، مدل های Alos و Srtm ، واحدهای فیزیوگرافی