ارزیابی حس عمقی و قدرت عضلات مفصل زانو پس از بازتوانی آسیب لیگامنت متقاطع قدامی در مقایسه با افراد سالم

کاهش قدرت عضلانی و حس عمقی از پیامدهای پارگی لیگامنت متقاطع قدامی است که بعد از عمل بازسازی همراه فرد باقی می­ماند. این پژوهش با هدف مقایسه حس وضعیت مفصل و قدرت عضلانی مفصل زانو بین افراد آسیب­دیده که دوره توان بخشی ورزشی را گذرانده اند و به فعالیت بازگشته­اند، با افراد سالم انجام شد. ۲۵ نفر از بازیکنان مرد بسکتبال (۱۱ نفر با عمل بازسازی اتوگرفت و ۱۴ نفر سالم) در این مطالعه شرکت کردند. حداکثر گشتاور فلکسوری و اکستنسوری زانو در سرعت های زاویه­ای ۶۰ و ۱۸۰ درجه بر ثانیه و حس عمقی در زاویه ۴۵ درجه در پای برتر و غیربرتر توسط دستگاه دینامومتر ایزوکنتیک اندازه گیری شد. داده­ها با استفاده از آزمون F و آزمون تی مستقل تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین گروه آسیب­دیده و سالم در حداکثر گشتاور فلکسوری و اکستنسوری در سرعت زاویه­ای ۶۰ درجه در ثانیه (۴۸۳/۰ p =) گشتاور فلکسوری در زاویه ۱۸۰ درجه پای برتر و غیربرتر (۳۷۱/۰p = ، ۸۹۰/۰ p =) و حس وضعیت مفصل پای برتر و غیربرتر (۸۹۶/۰ p =) تفاوت معنادار وجود نداشت، اما گشتاور اکستنسوری در زاویه ۱۸۰ درجه هر دو پای برتر (۰۳۴/۰p = ) و غیربرتر (۰۴۳/۰ p =) در گروه آسیب­دیده کمتر از گروه سالم بود. از یافته­های این پژوهش می­توان نتیجه گرفت که بعد از انجام دادن کامل تمرین های بازتوانی، عواقب ناشی از عمل جراحی بهبود می­یابد و احتمال آسیب مجدد در ورزشکاران کاهش می­یابد. 

کلیدواژه ها:

عمل بازسازی ، گشتاور عضلانی ، لیگامنت متقاطع قدامی ، حس عمقی ، بازیکنان بسکتبال