بررسی خواص مکانیکی و زیستی کامپوزیت های شیشه زیست فعال در مهندسی بافت استخوان

بافت استخوان قابلیت بالایی برای ترمیم دارد، ولی اگر بدن بنا به دلایلی قدرت ترمیم خود را از دست داده باشد باید راه حلی برای ترمیم آسیب پیدا کرد. از بین مواد مختلفی که می توان برای این منظور استفاده کرد، بایوگلس خواص مکانیکی و تشکیل هیدروکسی آپاتیت بر روی سطح را بهبود می بخشد و علاوه بر این توانایی آزادسازی یون های مورد نیاز برای تشکیل استخوان مانند روی و منیزیم را دارد. یکی از روش های مناسب ساخت داربست های شیشه زیست فعال روش استفاده از عوامل فوم ساز است. در این روش می توان به ۹۳ % تخلخل دست یافت. در این روش در یک دما و فشار خاص عامل ایجاد کننده حفره با ایجاد گاز درون شبکه پلیمر تخلخل ایجاد می کند. در این حالت حفره ها تا ۳۰ درصد با هم ارتباط دارند ولی سطح نمونه بدون تخلخل می ماند که برای رفع مشکل ارتباط حفره ها می توان این روش را با روش شسته شوی ذره ادغام کرد. خواص داربست کامپوزیت های شیشه زیست فعال از نظر مکانیکی و زیستی مورد بررسی قرار گرفته شده و نتایج قابل قبولی را نسبت به سایر مواد در مهندسی بافت استخوان نشان داد. در ارزیابی های مکانیکی مشاهده شد که در دماهای بالای ۱۰۰۰ درجه سانتی گراد داربست تخریب شده و پدیده کاهش تخلخل رخ داده که نشان دهنده پایداری حرارتی بسیار مناسب کامپوزیت می باشد. همچنین در مورد بررسی های مربوط به خواص زیستی، شیشه زیست فعال در جهت زیست سازگار بودن، هم توانایی افزایش تکثیر و تمایز سلولی و هم اثر کاهش زنده ماندن باکتری ها را نشان داد.