اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود کنترلی و تکانشگری دانش اموزان دختر ۵۱ تا ۵۱ ساله شهرستان شهربابک

نوجوانان به خاطر شرایط روحی و روانی خاصی که در این دوران دارند دارای مشکلات متعددی می باشند. تکانشگری بالا و عدم خودکنترلی مناسب برای جامعه نوجوانان و جوانان به عنوان موضوع مهمی در نظر گرفته می شود. پژوهش حاضر با هدف تعییناثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکنترلی و تکانشگری در نوجوانان دختر ۱۵ تا ۱۸ ساله شهرستان شهر بابک انجامگرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شاملکلیه دانش آموزان دختر ۱۸-۱۵ ساله شهرستان شهربابک در سال تحصیلی ۹۵-۹۶ می باشد. از روش نمونه گیری تصادفی ساده ازبین جامعه آماری مورد نظر ۴۰ نفر از دانش آموزان دختر ۱۵ تا ۱۸ شهرستان شهربابک به عنوان نمونه انتخاب شد. بر اساس ملاکهای ورود به پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (در هر گروه ۲۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایشبرنامه مداخله درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد را در طی ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای به مدت یک ماه دریافت نمودند، در حالی کهگروه کنترل هیچ مداخله ای را در طول فرایند انجام پژوهش دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استانداردپرسشنامه تانجی و همکاران (۱۹۹۶) و پرسشنامه بارات (۱۹۹۹) بود که در مراحل پیش آزمون و پس آزمون بر روی هر دو گروهآزمایش و کنترل اجرا گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهشنشان داد گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روی خودکنترلی و نکانشگری تاثیر معناداری داشته است. لذا بر اساس یافته هایپژوهش به مدیران مدراس، معلمان و والدین پیشنهاد می شود در مواجه با نوجوانان دارای مشکلات روانشناختی و رفتاری از جملهپرخاشگری، خودکشی، آسیب به خود و یا سایر مشکلات رفتاری از خود نشان می دهند، توجه ویژه ای به این نوع رویکرد درمانیداشته باشند.

کلیدواژه ها:

گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد ، تکانشگری ، خود کنترلی ، نوجوانان