پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوره ی اول بر اساس انعطاف پذیری شناختی

پژوھش حاضر با ھدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوره ی اول بر اساس انعطاف پذیری شناختی انجام گرفت. این پژوھش از نوع توصیفی و ھمبستگی بود. جامعه آماری این پژوھش شامل تمامی دانش آموزان متوسطه دوره اول شهر شیراز بودند، که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند. که از میان آنها با توجه به گستردگی جامعه آماری، براساس جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد ۲۰۰ نفر از دانش آموزان به عنوان حجم نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ھای پژوھش از پرسشنامه ی پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۴) و پرسشنامه ی انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) استفاده شده است. داده ھای پژوھش نیز با استفاده از روشھای آماری ضریب ھمبستگی پیرسون و روش رگرسیون چند متغیره به شیوه همزمان و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ھا: نتایج ضریب ھمبستگی پیرسون بین پیشرفت تحصیلی و انعطاف پذیری شناختی نشان داد که بین پیشرفت تحصیلی و انعطاف پذیری شناختی رابطه ی معنادار منفی، وجود دارد. و ھمچنین در پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس انعطاف پذیری شناختی نتایج نشان داد که عامل جایگزین ھا، قویترین ۸۵۳/ ۰ = Beta یش بینی کننده ی پیشرفت تحصیلی می باشد. و عامل جایگزین ھایی برای رفتارھای انسانی، توانایی پیش بینی کنندگی پیشرفت تحصیلی را ندارد. به طور کلی نتایج پژوھش حاضر نشان داد که پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از راه ھای مختلف و با معیارھای متفاوت پیش بینی میشود و عملکرد موفقیت آمیز تحصیلی دانش آموزان مستلزم توانایی درک انعطاف پذیر مسایل است.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، انعطاف پذیری شناختی ، دانش آموزان