اثر بخشی آموزش زبان بدن بر طرحواره های اطاعت و بازداری هیجانی دانشجویان

مقاله حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش زبان بدن بر طرحواره های اطالعت و بازداری هیجانی دانشجویان انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان مرد و زن واحدهای دانشگاه آزاد تهران تشکیل دادند که ۳۰ نفر از آنان به شیوه در دسترس انتخاب شدند و با روش تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش وکنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده های پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از گویه های اطاعت و بازداری هیجانی پرسشنامه طرحواره یانگ استفاده شد. آموزش زبان بدن براساس برنامه بنی اسدی و دسوزا (۲۰۱۱) در ۸ جلسه و در هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه برای دانشجویان گروه آزمایش اعمال گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۲ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که تفاوت معناداری بین پس آزمون نمرات اطاعت و بازداری هیجانی گروه آزمایش و گروه کنترل وجود داشت. طبق این نتایج، ۲۴/۷ درصد از واریانس تغییرات در طرحواره اطاعت توسط آموزش زبان بدن قابل تبیین است. همچنین نتایج نشان داد ۲۵/۳ درصد از واریانس تغییرات در طرحواره بازداری هیجانی توسط آموزظ زبان بدن تبیین می گردد. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که آموزش زبان بدن بر کاهش طرحواره های اطاعت و بازداری هیجانی دانشجویان موثر است.

کلیدواژه ها:

زبان بدن ، طرحواره اطاعت ، طرحواره بازداری هیجانی