بررسی نحوه ی احترام و گفتمان ادب در بین جنسیت های جوان هجده تا بیست و پنج سال شهرستان اهواز

اصل مهمی که امروز مطرح است نه تفاوتهای جنسی میان دختر و پسر بلکه رفتارهای آنها با اتفاق روزمره و زندگی است به نحوی که پسران و دختران در ادب و احترام گذاشتن در جامعه احساس رضایت کنند که این موجب سلامت روحی آنان خواهد شد. گفتار زنان و مردان دارای تفاوتهایی است که این تفاوتها عمدتا در حوزه واژگانی برجسته است. زنان در مقایسه با مردان از واژگان عامیانه، عبارات توهین آمیز و صورتهای غیرمعیار، کمتر استفاده میکنند. پژوهش حاضر در حوزه بررسی چگونگی احترام و ادب در بین جنسیتهای جوان هجده تا بیست و پنج سال بین دختران و پسران شهر اهواز با سطح سواد حداقل دیپلم انجام شد. بدین منظور، جهت گردآوری داده ها، پرسشنامه آزمون تکمیل گفتمان حاوی سه پرسش بود که از طریق فضای مجازی بین افراد تقسیم شد. کلیه داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از روش دیسیتی (DCT) جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد پسران به % ۵۰ سوالات با احترام و به نیمی دیگر از آنها بدون احترام پاسخ دادند. دختران نیز به حدود %۶۲/۳ از سوالات با احترام و به %۳۷/۷ سوالات با بی احترامی پاسخ دادند. با توجه به نتایج بدست آمده دختران نسبت به پسران ادب و احترام بیشتری را عایتر کردند. مسلما آموزش و آگاه سازی والدین، شرایط جامعه، میزان تحصیلات، شیوع ویروس کرونا در جامعه و سایر عوامل دیگر میتواند با ادب و احترام گذاشتن ارتباط معناداری داشته باشد. البته نقش صدا و سیما و رسانه های اجتماعی را نمیتوان نادیده انگاشت.

کلیدواژه ها:

نحوه بیان ، رفتار ، ادب ، احترام ، دختر و پسر