بررسی میزان جذب آب و عملکرد ذرت علوفه ای در شرایط مختلف تلفیق آب شور و غیر شور

با توجه به مسئله کمبود آب و افزایش تقاضا برای مصرف آب و وجود حجم بالایی از منابع آب شور و لب شور در کنار منابع آب با کیفیت، مدیریت تلفیق آب شور و غیر شور برای تولید محصولات کشاورزی به عنوان راهکاری برای حفظ آب در شرایط کم-آبی مطرح می باشد. در این مطالعه، تاثیر اعمال تنش شوری موضعی ریشه بر میزان جذب آب و عملکرد ذرت علوفه ای به صورت لایسیمتری و در گلخانه بررسی شد. آزمایش با پنج تیمار آبیاری شامل: ۱- بدون تنش شوری یا شاهد (کاربرد آب با کیفیت)، تنش شوری در تمام محیط ریشه، ۲- اختلاط آب شور و غیر شور ،۳- آبیاری دوره ای با آب با کیفیت و شور، تنش شوری در نصف محیط ریشه (با وجود تیغه نازک جداکننده)، ۴- شوری موضعی ثابت ریشه و ۵- شوری موضعی متناوب ریشه، در سه تکرار در قالب طرح کامل تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت در میزان جذب تجمعی آب در سطح آماری ۱ درصد، میزان سطح و حجم ریشه در سطح آماری ۵ درصد معنی دار بود. در تیمار اختلاط، بیشترین جذب تجمعی آب (۳۳۳/۸ میلی متر) و بیوماس تر (۴۵/۷ تن در هکتار) و کمترین تنش شوری (۰/۸۹=Ks) مشاهده شد. در تیمار شوری موضعی متناوب ریشه، کمترین میزان جذب تجمعی (۲۴۴/۰ میلی متر) و بیوماس تر و خشک (۳۴/۹ و ۱۱/۳ تن در هکتار) و بیشترین تنش شوری (۰/۶۵=Ks) مشاهده شد. با توجه به کمبود منابع آب و پایین آمدن کیفیت آب موجود در شرایط خاص به جای تنش خشکی، می توان از تنش شوری با استفاده از منابع آب شور (زه آب تولید شده در پروژه ها و طرح های آبیاری و زهکشی) موجود در کنار منایع آب با کیفیت، استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آبیاری موضعی ثابت و متناوب ، تلفیق آب شور و غیر شور ، جذب تجمعی ، ذرت ، لایسیمتر