نقش راهبردی سازواری اجتماعی امامان (ع) در استمرار حیات شیعه.

مناسبات اجتماعی سازنده، از شروط تداوم حیات انسانی و از عوامل موثر در دست یابی به اهداف یا برون رفت از معضلات زندگی جمعی است. در اقلیت بودن شیعه، در کنار دور نگه داشتن آنها از صحنه قدرت سیاسی و اقتصادی، رهبران شیعه را ناگزیر به استفاده از تدابیر فرهنگی به مثابه قدرت نرم شیعیان برای رهاسازی پیروانشان از گرفتاری های شدید سیاسی اقتصادی کرد تا ضمن حفاظت از اقلیت شیعه، آنها را به گروه اجتماعی منسجم، پویا و موثری تبدیل کند. مهم ترین راهبرد امامان شیعه برای دست یابی به چنین موقعیتی مسئله این پژوهش است؛ کوششی که درصدد است بر اساس منابع تاریخی و با رویکردی توصیفی تحلیلی بر «سازواری اجتماعی» به عنوان تدبیر راهبردی امامان (ع)، شاخصه ها و پیامدهای آن تاکید کند. «تقویت همبستگی درونی» و «افزایش همگرایی بیرونی» از جمله پشتوانه های اجتماعی ساخت داخلی و خارجی موجودیت و قدرت است که از رهگذر حفظ وحدت اجتماعی، گسترش زندگی نیک خواهانه و ارتقای شان اجتماعی شیعیان موجبات تمایز بیرونی و گسترش تدریجی حوزه نفوذ اجتماعی ایشان در جغرافیا و تاریخ گسترده تری را فراهم آورد.  

کلیدواژه ها:

راهبردهای فرهنگی ، ائمه شیعه ، استمرار حیات شیعه ، سازواری اجتماعی