تجمع زیستی برخی فلزات سنگین در عضله دو گونه ماهی در بنادر صیادی کنارک و پزم

زمینه و هدف: یکی از نگرانی های عمده جهانی در مورد محیط زیست آلودگی اکوسیستم های آبی توسط فلزات سنگین است. این عناصر محیط های آبی را آلوده نموده و از طریق تجمع زیستی در بافت های موجودات زنده سطوح بالاتر زنجیره غذایی که توسط انسان مصرف می شوند تجمع یافته و غلیظ می شوند. در این مطالعه به بررسی غلظت سه فلز سنگین سرب، نیکل و کادمیوم در بافت عضله دو گونه ماهی شوریده و کوتر در بنادر صیادی کنارک و پزم پرداخته شد. روش کار: تعداد ۳۶ نمونه ماهی از بنادر کنارک و پزم جمع آوری گردید. پس از آماده سازی نمونه ها به روش هضم اسیدی، غلظت عناصر سنگین سرب، نیکل و کادمیوم به وسیله دستگاه جذب اتمی Contr-AA- ۷۰۰ اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۲۰) و آزمون های ANCOVA و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری ۰۵/۰ درصد تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، بین مقادیر فلزات سرب، نیکل و کادمیوم در بافت عضله شوریده و کوتر اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>۰/۰۵). میانگین غلظت فلزات سنگین موردمطالعه در عضله ماهیان صیدشده از بندر کنارک بیشتر از نمونه های خلیج پزم بود. همچنین میزان غلظت فلزات سنگین سرب، نیکل و کادمیوم در ماهی کوتر کمتر از نمونه های شوریده به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان سرب و کادمیوم در بافت عضله ماهیان موردمطالعه پایین تر از استانداردهای سازمان غذا و داروی آمریکا، وزارت شیلات و کشاورزی انگلستان، سازمان جهانی غذا و کشاورزی و آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا بود. غلظت فلز نیکل در عضله ماهیان موردمطالعه در مقایسه با حد مجاز سازمان بهداشت جهانی بیشتر به دست آمد.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، ماهی شوریده ، ماهی کوتر ، دریای عمان