بررسی جذب زیستی یون سرب (II) از محلول های آبی با استفاده از جلبک پادینا آسترالیس

مقدمه یکی از مهمترین یون های فلزی که مضرات زیادی برای محیط زیست و موجودات زنده به خصوص انسان دارد، یون سرب است. یکی از روش های موثر جهت سرب از محلول های آبی، استفاده از جاذب های زیستی می باشد. هدف از انجام این پژوهش جذب زیستی سرب (II) از محلول های آبی با استفاده از جلبک قهوه ای پادینا است. مواد و روش­ها جلبک پادینا جمع آوری شده از سواحل بوشهر، در آون با دمای۷۰ درجه سانتی گراد به مدت ۲۴ ساعت خشک و سپس آزمایشات جذب در مقادیر مختلف  pH(۲-۹)، زمان تماس (۱۵-۱۵۰) دقیقه به فاصله ۱۵ دقیقه یکبار و مقادیر مختلف بیومس (۲-۱/۰) و غلظت اولیه محلول (۱۰-۵۰) میلی گرم برلیتر و همچنین ایزوترم جذب انجام شد. یافته­ها نتایج نشان داد که کارایی حذف یون سرب بر روی بیوجاذب پادینا با افزایش دوز بیوجاذب افزایش و با افزایش غلظت اولیه محلول کاهش می یابد. کمترین میزان درصد حذف یون سرب (ІІ) مربوط به زمان ۱۵ دقیقه (۲۲ درصد) و بیشترین میزان، مربوط به زمان ۱۲۰ تا ۱۵۰ دقیقه (۷۲ درصد) بود. بیشترین میزان درصد حذف یون سرب (II) مربوط به غلظت ۱۰ میلی گرم بر لیتر (۹۲ درصد) بود. همچنین با افزایش pH کارایی حذف افزایش و در نهایت در۶ = pH به حداکثر می رسد. داده های حاصل از بررسی ایزوترم جذب نشان داد که مکانیسم جذب یون سرب (II) بر بیوجاذب پادینا به خوبی از ایزوترم لانگمویر پیروی می کند. نتیجه­گیری بیومس پادینا به عنوان یک جاذب ارزان و با امکان آماده سازی در شرایط مختلف می تواند به عنوان یک جاذب در حذف یون سرب (II) از محلول های آبی مورد استفاده قرارگیرد.

کلیدواژه ها:

bio-absorbent ، Lead (II) ، Biosorption ، Padina algae ، بیوجاذب ، یون سرب (II) ، جذب زیستی ، جلبک پادینا