معماری بیوفیلیک، راهکاری در جهت افزایش کیفیت محیطی مجتمع های مسکونی

با گسترش روز افزون شهرها روی آوردن به ساختمان های بلند مرتبه کاملا مشهود است. مسکن به عنوان محل سکونت و آسایش یکی از نیازهای اولیه بشری می باشد. امروزه زندگی شهرنشینی و پیشرفت های فناوری، انسان را از طبیعت دور ساخته و عدم آسایش و آرامش انسان ها را به دنبال داشته است. با دور شدن از طبیعت در جریان انقلاب صنعتی و بعد از آن جریان معماری مدرن، امروزه این حقیقت بر هیچ کس پوشیده نیست که انسان چه از نظر روحی و چه از نظر جسمی نیازمند طبیعت است. حضور طبیعت و گیاه عامل موثر در سلامت جسمی و روحی انسان است. افزایش کیفیت محیط مجتمع های مسکونی، یکی از عوامل تاثیرگذار بر مطلوبیت محیطی در نظر گرفته می شود که می تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از راهکارهای تامین کیفیت محیط های مسکونی عصر حاضر، همزیستی انسان با محیط طبیعی و برقراری تعامل میان معماری و طبیعت می باشد. معماری بیوفیلیک یکی از رویکردهای جدید در معماری امروز است که در پکی طراحی بناها با استفاده از عناصر طبیعت است و با برقراری ارتباط با طبیعت به خلق محیط هایی مناسب برای زندگی به منظور افزایش کیفیت زندگی انسان می پردازد. هدف از این نوشتار پرداختن به ابعاد کیفی مجتمع های مسکونی و مشکلات آن ها در عصر حاضر و بررسی اصول معماری بیوفیلیک و استفاده از آن در فضاهای مسکونی به منظور افزایش کیفیت محیط هکای مسکونی می باشد . روشتحقیق بر حسب هدف، کاربردی و شیوه مطالعه بر حسب روش و ماهیت، توصیفی – تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهند که با ایجاد ارتباط بین انسان، طبیعت و معماری می توان به یک فضا با کیفیت مطلوب دست یافت.

کلیدواژه ها:

معماری بیوفیلیک ، مجتم مسکونی ، طبیعت ، انسان