واکنش ریسک ورشکستگی نسبت به اتخاذ راهبردهای تنوع بخشی

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط تنوع­بخشی با ریسک­ورشکستگی می­باشد. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران طی سال­های ۱۳۹۶-۱۳۸۵ است. حجم نمونه بر اساس روش حذف نظام­مند بالغ بر ۸۲ شرکت می­باشد. راهبردهای تنوع­بخشی محصولات بر تنوع­بخشی مربوط، نامربوط، کل و رقابتی تقسیم شده است. همچنین ریسک ورشکستگی بر اساس شاخص Z برآورد شده است. روش اجرای پژوهش مبتنی بر رگرسیون چندمتغیره با الگوی داده­های ترکیبی به روش حداقل مربعات معمولی است. شواهد پژوهش حاکی از آن است که با اتخاذ راهبردهای تنوع­بخشی محصولات، واکنش شرکت­ها نسبت به ریسک ورشکستگی منفی است. به بیان دیگر شرکت­ها می­توانند در مواقعی که در شرایط بحرانی قرار دارند، از راهبردهای تنوع­بخشی به عنوان سازوکاری جهت رهایی از شر ورشکستگی استفاده نمایند. با افزایش ۱% راهبردهای تنوع­بخشی به ترتیب ریسک ورشکستگی در راستای اتخاذ راهبرد تنوع­بخشی مربوط ۲۰/۲%، راهبرد تنوع­بخشی نامربوط ۹/۶%، راهبرد تنوع­بخشی کل ۲/۴% و اتخاذ راهبرد تنوع­بخشی رقابتی ۱۵/۰% کاهش می­یابد.

کلیدواژه ها:

تنوع بخشی مربوط ، تنوع بخشی نامربوط ، تنوع بخشی کل ، تنوع بخشی رقابتی ، ریسک ورشکستگی