تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت عمومی، پرخاشگری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دبستان های سما گرمسار

در این مقاله تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت عمومی، پرخاشگری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دبستان های سما گرمسار مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش بر اساس هدف کاربردی و مبنای روش، نیمه تجربی بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دبستان های سما شهرستان گرمسار در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۷ نظر گرفته شد. تعداد ۳۰۰ دانش آموز در دبستان های پسرانه و دخترانه سما در ۱۴ کلاس مشغول به تحصیل بودند. با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه آماری ۱۶۸ نفر به دست آمد. نمونه گیری نیز به صورت تصادفی طبقه ای (با توجه به جنسیت و پایه تحصیلی متفاوت) صورت گرفت. پرسشنامه های سلامت عمومی، پرخاشگری و سازگاری اجتماعی ابزار گردآوری اطلاعات بودند.برای تجزبه و تحلیل داده های به دست آمده از پرسشنامه های فوق از شاخص ها و روش های آمار توصیفی و سپس از آمار استنباطی برای به دست آوردن کوواریانس به کمک نرم افزار ۱۸ spss استفاده شده است دانش آموزان مورد مطالعه به دو گروه آزمایش ( ۹۸) وکنترل ( ۹۸) نفر تقسیم شدند گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۱۵ دقیقه ای تحت آموزش مهارت های اجتماعی قرار گرفتند و میزان سلامت عمومی، پرخاشگری و سازگاری اجتماعی آنان قبل و بعد از آموزش مهارت های اجتماعی سنجیده شد. یافته ها حاکی از آن بودند که با آموزش مهارت های اجتماعی به دانش آموزان مورد مطالعه، سلامت عمومی بهبود یافته، پرخاشگری محدود شده و میزان سازگاری اجتماعی افزایش یافت. نتایج نشان داد آموزش مهارت های اجتماعی بر سلامت عمومی پرخاشگری و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان دبستان های سما شهرستان گرمسار موثر است

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، سلامت عمومی ، پرخاشگری ، سازگاری اجتماعی