ارزیابی عوامل موثر بر تقاضای حمل و نقل در مراکز شهری با رویکرد حمل و نقل پایدار ( نمونه موردی: منطقه ۲۱ کلانشهر تهران)

سیستم حمل و نقل رگ ها و شریان های آناتومی زندگی شهری را تشکیل می دهد. و مسئول جابه جایی افراد و کالاها هست. یک سیستم حمل و نقل پایدار می تواند مرکز توسعه جامعه باشد. و یا اگر به درستی برنامه ریزی وطراحی نشده باشد می تواند به شبکه سرویس دهی منجر شود که نیازهای متغیر و به روز را نادیده گرفته، وضعیت فقرا را تشدید کند، و به محیط زیست آسیب برساند و از توان مالی عمومی فراتر رود. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر تقاضای سفر در منطقه ۱۲ کلانشهر تهران، جهت نیل به پایداری آن انجام گردیده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر آراء دلفی است. جامعه آماری آن ۱۲ نفر از متخصصین و کارشناسان حوزه حمل و نقل شهری می باشند. روش نمونه گیری در این پژوهش تکنیک گلوله برفی بوده است. پس از مراحل نظرخواهی، عوامل به دست آمده با استفاده از شیوه حذفی- انتخابی استخراج گردیدند بنابراین عوامل پر تکرار انتخاب و بقیه حذف گردیدند. سپس اطلاعات به دست آمده در این پژوهش با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی (AHP) از نظر اهمیت رتبه بندی گردیدند. که به ترتیب عبارتند از ساختار شعاعی تک مرکزی کلانشهر تهران، قوانین و مقرارت ترافیکی شهر تهران، کاربری اراضی منطقه ۱۲ شهر تهران، فرآیند جدایی میان کار و سکونت و فرسودگی کالبدی منطقه ۱۲ بوده اند. سپس با کمک نرم افزار Expert Choice و مدل تحلیل حساسیت نوع تاثیر هر کدام ازن این عوامل تحلیل گردید و در انتها با توجه به اثرات این عوامل راهکارهای جهت پایداری سیستم حمل و نقل منطقه ۱۲ ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، حمل و نقل پایدار ، حمل و نقل خودرومحور ، مدل تحلیل سلسله مراتبی ، منطقه ۱۲ کلانشهر تهران