تاثیر فقر و ثروت در بزهکاری و بزه دیدگی از دیدگاه سعدی

ادبیات در هر شکل و قالبی که باشد، بیان کننده ارزشها و معیارهایی است که زندگی فردی و جمعی بر محور آنها می چرخد. سعدی یکی از پایه های استوار ادب پارسی است که جلوه های نظم و نثر او زیور پیکره شکوهمند فرهنگ کنونی است. آثار او سرشار از پندهای اخلاقی، آداب زندگی و حکمت عملی است. اندیشه های جرم شناسی ابتدا در آثار ادبا و فلاسفه به وجود آمد و اینان بودند که به پدیده مجرمانه با دیده موشکافانه و متفکرانه نگریستند مهم ترین نقطه تلاقی جرم شناسی و ادبیات، در معنا و در محبت به هم نوع، انسان دوستی، عشق به انسان و سعادت اوست. هدف نگارنده، شناخت پیوندهای ادبی و اولیه و نوعی سیر تاریخی این گونه اندیشه ها و تاثیر این شناخت بر روند کنونی جرم شناسی و کارآمد نمودن بیشتر آن است. در این مقاله، حکایت های سعدی با تاکید بر گلستان به روش تحلیلی توصیفی و مطالعه کتابخانه ای با رویکرد بزه دیده شناسی علت شناسانه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. یکی از عوامل اجتماعی موثر در بزه دیدگی، شرایط و موقعیت اقتصادی فرد بزه دیده است. پژوهش حاضر، با بررسی این دسته از عوامل بزه دیده زای اجتماعی، جایگاه یافته ها و اندیشه های بزه دیده شناسانه در گلستان سعدی را مشخص می نماید. بی شک، استفاده از آموزش ها و تعلیمات ادبیات در برنامه های سیاست جنایی و کیفری کشور، بالاخص در پیشگیری از جرائم، موثر خواهد بود. آنچه ارائه می گردد، گزیده هایی از این آثار، به عنوان بخش های مهمی از آن بوده؛ اما نتیجه گیری جامع تر، تابع بررسیهای تحلیلی گسترده تری از این اثر است.

کلیدواژه ها:

حکایات سعدی ، بزه دیده شناسی علت شناسانه ، عوامل بزه دیده زای اجتماعی ، عوامل بزه دیده زای اقتصادی