نقش منابع انسانی سازمان در تبدیل استراتژی ها و قابلیت های پویا به مزیت رقابتی

هدف از این مقاله، توسعه یک مدل مفهومی برای توضیح و پیشبینی دستیابی به قابلیت های پویا و مزیت رقابتیاز طریق توجه به منابع انسانی سازمان است. این توسعه مفهومی با تکیه بر کاربرد "نظریه فازهای عمل" به عنوانچارچوب کلی توضیح این مساله که "چگونه سازمان و کارکنان به یکسری اهداف متعهد شده و به طور موفقیتآمیز آنها را دنبال میکنند، در پیوند با نظریه "خودمختاری" برای توضیح توسعه تعهدات افراد در سطح فردی کهبتواند پیش نیاز تعقیب اهداف سازمان در سطح کلان سازمان را توجیه نماید، صورت پذیرفته است. مدل ارائهداده شده در دو سطح سازمانی با توجه به ابعاد ماموریت سازمان، برنامهریزی استراتژیک و قابلیت های پویا درسطح سازمانی و در سطح فردی با توجه به درونیسازی اهداف فردی و برنامه های اجرایی، توسعه یافته است.انتظار می رود این مدل بتواند به ایجاد دانش در زمینه استراتژی های رفتاری با توجه به ملاحظات انگیزشی درمدل های مدیریت استراتژیک در سازمانها کمک نماید.

کلیدواژه ها:

مدیریت استراتژیک ، مدیریت رفتار سازمانی ، نظریه فازهای عمل ، نظریه خودمختاری ، قابلیت های پویا ، بنیان های خرد