ارائه چارچوب ارزیابی عملکرد نیروگاه های حرارتی با رویکرد پایداری

افزایش اهمیت ارزیابی عملکرد سازمان ها در سه دهه گذشته منجر به تغییر رویکرد در ارزیابی تک بعدی سازمانهاجنبه های صرفا مالی) به سوی ارزیابی چند بعدی (از قبیل جنبه های محیط زیستی و اجتماعی شده است. محققان این تغییر رویکرد را شروع فلسفهای نوین در دنیای مدیریت دانسته و آن را توسعه پایدار نام گذاری کرده اند. علی رغم اینکه درصد بسیار بالایی از برق در کشور توسط نیروگاه های حرارتی تولید میشود و ارزیابی عملکرد این نیروگاهها از اهمیت زیادی برخوردار است، مدل ارزیابی جامع با شاخص هایی به روز تاکنون تهیه و تدوین نشده است. هدف از این پژوهش ارائه چارچوب ارزیابی عملکرد با استفاده از پیشینه ادبیات حوزه توسعه پایدار و استانداردهای جهانی ایزو برای نیروگاه های حرارتی تولید برق می باشد. این پژوهش از منظر هدف، کاربردی و از منظر گردآوری داده توصیفی پیمایشی می باشد. در این پژوهش با توزیع پرسشنامه، نظرات خبرگان در خصوص شاخص های مدل ارزیابی عملکرد اخذ گردید. در ادامه روش دلفی فازی به منظور تحلیل و بررسی داده های پرسشنامه مورد استفاده قرار گرفت. مفهوم توسعه پایدار در هزاره جدید به عنوان پاردایم جدید فلسفی ارزیابی عملکرد مورد توجه قرار گرفته است به همین منظور با مرور ادبیات این حوزه انواع شاخص های ارزیابی عملکرد پایداری احصاء گردید. استانداردهای ایزو به عنوان یکی از مهمترین مدل های ارزیابی عملکرد پایدار در این پژوهش به منظور تکمیل و القاء جامعیت در مدل ارزیابی عملکرد این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته اند. در نهایت با استفاده از روش دلفی فازی شاخص هایی که بیشترین ارتباط را حوزه تخصصی نیروگاه های حرارتی دارند، انتخاب گردیدند. از جمله مسائل و مشکلات حوزه پایداری عدم آشنایی نسبی حوزه صنعت با این مفهوم بوده و این امر لزوم گسترش پژوهشهای کاربردی در صنایع مختلف را ایجاب می کند. این امر مستلزم مستندسازی اطلاعات و داده های عملکردی شاخص های پایداری و گزارش دهی اجتماعی، زیست محیطی و غیره می باشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد ، توسعه پایدار ، نیروگاه های حرارتی