بررسی اصالت در محتوا و تئوری هویت بصری در بافت شهرهای تاریخی از منظر توسعه گردشگری

مبحث اصالت علاوه بر معنای اصیل خود از پیوستگی با موجودیتی تاریخی سندیت می یابد. اصالت در ارتباط با مفاهیمی مانند فردیت، دوری از سطحی نگری و ارتباط بین فردی معنی پیدا میکند. نه تنها وجود خویش را متوجه آن میداند بلکه همانندی ها، تشابهات و بستر را با حالتی از ویژگیهای تمییزکننده مورد شناخت قرار میدهد. این شناخت زمینه هویت را فراهم می آورد. هویت یک فرآیند است و در طی آن فرد به شناخت خود و دیگران میرسد و در واقع هویت های اجتماعی از مجموعه های متغیری از روابط زیست شده حاصل میشود. لذا در بحث موضوع اصالت در هویت بصری گزاره هایی وجود دارد که مفاهیم چند بعدی را پاسخ و مفاهیم مشترک بر حسب نگرش اصیل بودن را شفاف می نماید. با پنداشتن این مقوله که هویت بصری شهرها عنصری محوری در عرصه های مختلف شناخته میشود، نیاز به اندیشه ای است که بتواند اصالت را در مفاهیم نهفته در هویت بصری بازنمایی کند. لذا این پژوهش به بررسی تئوری های اصالت در هویت بصری و مولفه های آن با توجه به ساختار و ویژگیهای شهرهای تاریخی می پردازد. براین اساس نشانه شناسی در محتوای هویت بصری شهرهای تاریخی به عنوان بنیادی ترین وجه پیشینه آن از منظر کارکرد، محرکبودن و معنای آن مورد تفسیر قرار میگیرد. پژوهش حاضر روش توصیفی-تحلیلی با بهره گیری از گردآوری اطلاعات و مطالعات کتابخانه ای بر مبنای دیدگاه مکاتب فکری و نظریات اندیشمندان انجام شده است. نتایج حاصل نشان میدهد که هویت در ابتدای امر عنصر باز اندیشانه متعلق به انسان است که براساس مجموعه های متغیری از روابط زیست شده حاصل میشود. به سخنی دیگر مبحث هویت بصری علاوه بر جنبه های کالبدی-محیط جغرافیایی با مباحث اجتماعی-شهروندی نیز آمیخته است. در پایان، این نتیجه حاصل میگردد که اصالت نوعی پایایی تاریخ و تداوم فرهنگ است. زنده بودن همان پیوندی است که بین گذشته، حال و آینده به وجود می آید که در غایت منجر به هویت میشود.

کلیدواژه ها:

اصالت ، محتوا ، گردشگری ، هویت بصری