پیرولیز پسماند دانه بزرک در یک راکتور لوله ای بستر ثابت: اثر پارامترهای عملیاتی دما، سایز ذرات و نرخ جریان نیتروژن بر بازده و ساختار زغال زیستی

منظور بررسی اثر سه پارامتر دما، سایز ذرات زیست توده و نرخ جریان گاز نیتروژن بر بازده زغال زیستی تولید شده در فرآیند پیرولیز پسماند دانه روغنی بزرگ، فرآیند پیرولیز با استفاده از یک راکتور لوله ای بستر ثابت مورد مطالعه قرار گرفت. عملکرد دمای نهایی بر بازده محصولات پیرولیز در پنج سطح در دماهای ۳۰۰ ، ۳۵۰ ، ۴۵۰ ، ۵۰۰ و ۵۵۰ درجه سانتیگراد بر پیرولیز پسماند دانه بزرک، سایز ذرات در پنج سطح با شماره الک ۱۰ ، ۳۰ ، ۶۵ ، ۱۰۰ و ۱۲۴ به همراه پنج سطح صفر، ۵۰ ، ۱۲۵ ، ۲۰۰ و ۲۵۰ سانتی متر مکعب بر دقیقه برای نرخ جریان گاز حامل با میزان گرمایش راکتور ۲۰ درجه سانتیگراد بر دقیقه مورد بررسی قرار گرفت. حداکثر بازده زغال زیستی در دمای ۳۲۰ درجه سانتیگراد، شماره الک ۶۵ و نرخ جریان نیتروژن ۱۲۵ سانتی متر مکعب بر دقیقه برابر ۳۹۲ / ۵۳ درصد وزنی به دست آمد. از طرفی حداقل میزان زغال زیستی در دمای ۵۵۰ درجه سانتی گراد، نرخ جریان ۵۰ سانتی متر مکعب بر دقیقه و شماره الک ۱۰۰ مشاهده گردید. ترکیبات محصول جامد با آنالیز SEM مورد بررسی قرار گرفت. زغال زیستی عمدتا از کربن، اکسیژن، منیزیم، آلومینیوم، پتاسیم، کلسیم و آهن تشکیل شده است.

کلیدواژه ها:

پسماند بزرک ، پیرولیز ، زغال زیستی ، زیست توده