پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس رضایت جنسی، تمایزیافتگی و تفکر فطعی نگر در بین زوجین جوان شهر اصفهان

رابطه رضایت زناشویی به عنوان یکی از مهم ترین روابط است که مقدمه تربیت نسل آینده، بهزیستی روانی زوجین و استقلال خود افراد محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت زناشوییبر اساس رضایت جنسی، تمایزیافتگی و تفکر قطعی نگر در بین زوجین جوان شهر اصفهان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود.جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین جوان شهر اصفهان که کمتر از ۱۰ سال است که ازدواج کردند که ۷۰۰۰ نفر بود. بر اساس جدول مورگان ۳۶۴ نفر با استفاده از روش نمونهگیری خوشه ای و در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های رضایت زناشویی والتر دبلیو هودسن (۱۹۹۲)، رضایت جنسی هادسون-هریسون و کوسکاپ (۱۹۸۱)، تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر (۱۹۹۸) و مقیاس تفکر قطعی نگر یونسی و میرافضل (۱۳۸۳) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب رگرسیون چندگانه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که بین رضایت جنسی و رضایت زناشویی رابطه معنی دار  وجود داشت ( ۰/۰۵ p< ۳۴۳/۰r=)؛ بین تمایزیافتگی و رضایت زناشویی رابطه معنی دار  وجود داشت ( ۰/۰۵ p< ۲۰۵/۰r=)؛ بین تفکر قطعی نگر و رضایت زناشویی رابطه معنی دار  وجود داشت ( ۰/۰۵ p< ۳۵۳/۰r=)؛ از سوی دیگر متغیر رضایت جنسی ۵/۱۲ درصد تغییرات رضایت زناشویی را تبیین می کند؛ هم چنین متغیر تفکر قطعی نگر ۲/۴ درصد تغییرات رضایت زناشویی را تبیین می کند. بر اساس یافته های پژوهش به منظور بهبود رضایت زناشویی زوجین جوان می توان با برگزاری دوره های فردی و گروهی، آموزش های لازم جهت تعدیل تمایزیافتگی و دستیابی به رضایت جنسی فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، رضایت جنسی ، تمایزیافتگی ، تفکر قطعی نگر