بررسی راندمان تغذیه مصنوعی و نقش آن در توسعه منابع آب زیرزمینی

تغذیه مصنوعی، عملیات طراحی شده انسان برای انتقال آب از سطح زمین به داخل آن است. میزان موفقیت این عملیات به راندمان سامانه تغذیه مصنوعی مربوط است. هدف از این تحقیق تعیین راندمان احداث سامانه تغذیه مصنوعی در توسعه آبخوان است. به همین منظور آمار مربوط به ۳۵۹ چاه مشاهدهای، ۳۴۰ آب بندان و حدود ۳۵۰۰۰ چاه در حال بهره برداری در اختیار قرار گرفت. از این میان با ارزیابی اولیه ۲۸ آب بندان در سطح استان که دارای اطلاعات کاملتری بودند، انتخاب شدند. از این آببندانها، به تعداد ۳۱/۲ درصد دارای کارایی کم، ۲۰/۴ درصد دارای کارایی متوسط، ۱۷/۲ درصد دارای کارایی مناسب، ۲۱/۵ درصد کارایی خوب و ۹/۷ درصد دارای کارایی عالی هستند. در ادامه کار سه سامانه جفاکنده، شصت کلاته و قرن آباد انتخاب شدند و به طور دقیق تر مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تعیین راندمان این سامانه ها از مطالعات زمین شناسی، ارزیابی عملکرد و وضعیت اجزای سازهای، ویژگی های زمین شناسی مهندسی و ژئوتکنیکی، نفوذپذیری بستر حوضچههای تغذیه، نوسانات سطح آب حوضچهها، بررسی چاه های مشاهدهای و بهرهبرداری استفاده شد. به طور متوسط راندمان سامانه جفاکنده ۶۷/۵ درصد، سامانه شصت کلاته ۴۳/۵ درصد و سامانه قرن آباد ۳۳ درصد ارزیابی شده است.

کلیدواژه ها:

آب بندان ، سامانه تغذیه مصنوعی ، استان گلستان ، آبخوان ، ترازآب ، سطح ایستابی