تحلیل مولفه ها و سازوکارهای نشانه - معنایی دخیل در شکل گیری مفهوم «تردید» در گفتمان ادبی (مطالعه موردی رمان انگار گفته بودی لیلی اثر سپیده شاملو)

جستار ­پیش­رو می­کوشد تا با اتکا بر رویکرد نشانه معناشناسی به تحلیل گفتمان ادبی و سازوکارهای نشانه معناشناختی «تردید» در گفتمان ادبی ­رمان انگار گفته بودی لیلی اثر سپیده شاملو بپردازد.­ روش ­تحقیق ­توصیفی تحلیلی ­است.­ درواقع، نگارنده سعی دارد تا با تکیه بر گفتمان ادبی شاملو و فرم روایی ­منحصربه­فرد آن­ به شیوه تحلیل نشانه معناشناختی نشان دهد چگونه «تردید» در بطن گفتمان رمان شکل گرفته و فرایند تولید ­و دریافت معنا را تحت تاثیر قرار می­دهد. هدف اصلی جستار پیش­رو پاسخ­گویی به پرسش­های زیر است :۱. مولفه­ها­­ و سازوکارهای نشانه معنایی و گفتمانی دخیل در شکل­گیری «تردید» در بطن روایت ادبی کدام­اند و چه ویژگی­هایی دارند؟ ۲. مولفه­های روایی و نشانه معنایی  «تردید» در کلیت نظام گفتمانی اثر مورد مطالعه چه کارکردهایی دارند؟ نتایج نشان دادند که تردید روایی برونداد مولفه­های تنشی ­و بوشی گفتمان است که ­به­نوبه خود کنش روایی را از طریق برهم ریختن نظم و ایجاد آشفتگی در افعال موثر به حاشیه رانده و با سبک­های حضور نشانه معناشناختی پیوندی تنگاتنگ دارد. با لحاظ مولفه­های نشانه­ معنایی تردید و نوع حضور سوژه در این اثر، تردید به شکل­گیری گفتمانی می­انجامد که دارای کارکردی سلبی[۱] و مبتنی بر سقوط است.   [۱] .Negative status

کلیدواژه ها:

semiotics ، doubt ، tensive-existential discourse ، Sepideh Shamloo ، Persian fictional literature ، نشانه معناشناسی ، تردید روایی ، گفتمان تنشی بوشی ، سپیده شاملو