تاثیر ابعاد سرمایه فکری بر عملکرد توسعه محصول جدید با نقش تعدیلی رکود دانش

 پژوهش حاضر با رویکردی کمی سعی دارد تاثیر مولفه های سرمایه فکری بر قابلیت یادگیری سازمانی و نوآوری به عنوان متغیر میانجی و سپس ارتباط آن با عملکرد توسعه محصول جدید به عنوان متغیر وابسته اصلی پژوهش را آزمون کند؛ همچنین در این پژوهش بر تاثیر تعدیلی متغیر ایستایی دانش تاکید می شود. ۱۰ فرضیه، تبیین کننده روابط این متغیرها است. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS۱۹ و SmartPLS۲ استفاده شده است. جامعه موردمطالعه، شرکت های فعال در مراکز رشد واحدهای فناوری تهران است که نمونه ای ۱۲۴ تایی به روش تصادفی انتخاب شد. پرسشنامه ای با طیف پنج گانه لیکرت که از منابع معتبر برای طراحی آن استفاده شده و روایی آن با نظر اساتید به تایید رسید در این موسسه ها توزیع و به روش خود گزارشی تکمیل شد. پایایی ابزار مورداستفاده با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ برای بخش سرمایه فکری ۹۱۰/۰، قابلیت یادگیری سازمانی ۹۱۶/۰، نوآوری ۸۹۶/۰ عملکرد توسعه محصول جدید ۸۸۱/۰ و رکود دانش ۵۱۷/۰ به دست آمد که نشان دهنده مطلوبیت مناسب ابزار است. الگوی پژوهش با استفاده از روش الگوی معادلات ساختاری و با رویکرد حداقل مربعات جزئی آزمون شد. نتایج، ضمن برازش خوب الگو، همه فرضیه های پژوهش به جز یک مورد را تایید کرد.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، قابلیت یادگیری سازمانی ، نوآوری ، عملکرد توسعه محصول جدید ، رکود دانش