تعیین و ارزیابی شاخص های شهر هوشمند در کلان شهر مشهد

امروزه، گسترش و توسعه سریع شهرنشینی همراه افزایش انواع آلودگی های محیطی، تخریب چرخه های زیستی، استفاده نادرست از زمین و ایجاد ساختارهای نامناسب در عرصه های مختلف زندگی موجب شده است تا توجه به شهر هوشمند به عنوان راهکاری بی بدیل در جهت حل معضلات شهری مورد توجه ویژه مدیران و برنامه ریزان قرار گیرد. پدیده ی گسترش افقی شهرها در طول نیم قرن اخیر نه تنها در کشورهای توسعه یافته، بلکه در کشورهای در حال توسعه نیز در حال رخ دادن است. رشد هوشمند شهری به عنوان یکی از الگوهای نوین برنامه ریزی شهری، جهت ساماندهی به روند توسعه ی شهرها و پاسخی در برابر رشد پراکنده ی شهری می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی و ارزیابی شاخص های رشد هوشمند شهری شامل اقتصادی – اجتماعی،کالبدی-کاربری، دسترسی و ارتباط و زیست محیطی می باشد. روش پژوهش توصیفی –تحلیلی است؛ برای این کار مدل های کمی برنامه ریزی، آنتروپی و روش های تصمیم گیری چند معیاره ی تاپسیس جهت رتبه بندی بکار رفته اند. نتایج حاصل پژوهش نشان می دهد منطقه ی یک شهرداری مشهد با نمره ی تاپسیس۰.۷۷۳بهترین وضعیت و منطقه ی ۲ با نمره ی تاپسیس ۰.۲۹۷ بدترین وضعیت را در میان مناطق ۱ تا ۵ شهرداری مشهد از نظر شاخص های رشد هوشمند شهری داراست.

کلیدواژه ها:

سنجش ، شاخص ، شهر ، هوشمند ، مشهد