عوامل موثر بر ماندگاری پزشکان متخصص در استان های کمتر توسعه یافته و مناطق محروم از دیدگاه آنان

مقدمه: نگهداشت پزشکان متخصص در مناطق محروم و کمتر توسعه یافته دارای اهمیت فراوانی است به گونه ای که اگر به نگهداشت آنان توجه نشود باعث ایجاد مشکلاتی در سطح سلامت جامعه می گردد. هدف از انجام مطالعه حاضر شناسایی عوامل موثر بر ماندگاری پزشکان متخصص در استان های کمتر توسعه یافته و مناطق محروم بود. مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع مطالعات توصیفی- پیمایشی بود. شرکت کنندگان در مطالعه شامل ۳۸۴ نفر از پزشکان متخصص در استان­های کمتر توسعه یافته و مناطق محروم بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه با استفاده از مبانی نظری، اسناد بالادستی و مصاحبه با خبرگان تهیه شد که شامل ۸ شاخص در ماندگاری متخصصین در مناطق محروم بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری و تحلیل عاملی در نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ و AMOS استفاده شد. یافته ها: در مطالعه حاضر ۲۰۹ نفر متخصص زن و ۱۷۵ نفر مرد از ۲۱ استان و ۳۷ شهر حضور داشتند. میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه ۸/۳۴ بود. میانگین عامل­های ویژگی شغل، نظام پرداخت، امکانات رفاهی، امکانات شغلی، محیط کاری، قوانین و مقررات، ویژگی شخصیتی و انگیزش شغلی به ترتیب برابر ۲۰/۴، ۴/۶۶، ۴/۳۸، ۴/۴۹۴، ۴/۶۹، ۳/۸۶، ۴/۱۵، ۴/۱۸ بود. نتایج تحلیل عاملی تاییدی مولفه ها برازش مناسب آن ها را نشان داد. همچنین تاثیر تمامی عوامل بر روی نگهداشت پزشکان در مناطق معنی دار بود و در این بین ویژگی شغل بیشترین تاثیر را در بین سایر عوامل داشت. نتیجه گیری: سه عامل سازمانی، محیطی و فردی و ۸ عامل ویژگی شغل، امکانات شغلی، انگیزش شغلی، محیط کاری، قوانین، امکانات رفاهی، ویژگی های شخصیتی و نظام پرداخت به ترتیب در نگهداشت پزشکان متخصص در مناطق محروم و کمتر توسعه یافته موثر بودند. بر این اساس، مدیران تصمیم گیر می توانند با توجه به عوامل شناسایی شده برنامه ریزی مدونی، به منظور بهبود شرایط نگهداشت و تامین نیروی انسانی موردنیاز در مناطق محروم به عمل آورند.

کلیدواژه ها:

Sustainability ، specialist doctors ، deprived areas ، ماندگاری ، پزشکان متخصص ، مناطق محروم