اثر سیستم های کشت و تغذیه برگی با کود روی بر عملکرد، اجزای عملکرد و آب مصرفی برنج

برنج یکی از محصولات اساسی و مهم کشاورزی است که غذای اصلی بیش از نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می­دهد. به منظور بررسی تاثیر سه سیستم کشت و نیز تغذیه برگی دو نوع کود روی بر عملکرد، اجزای عملکرد و آب مصرفی برنج رقم سازندگی، آزمایشی با استفاده از کرت های خردشده بر پایه طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان در سال زراعی ۱۳۹۲ اجرا شد. سه سیستم کشت شامل متمرکز، بهبود یافته و متداول به عنوان عامل اصلی و چهار سطح تغذیه برگی با کود روی شامل نانو اکسید روی با غلظت های ۱۵۰ و ۳۰۰ میلی گرم در لیتر و سولفات روی با غلظت های ۳ و ۶ گرم در لیتر همراه با تغذیه برگی با آب مقطر و بدون تغذیه برگی (به ترتیب به عنوان شاهدهای اول و دوم) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که سیستم کشت متمرکز با ۹۴۵۱ کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را تولید کرد که نسبت به سیستم بهبود یافته و متداول به ترتیب ۱۰ و ۱۳ درصد افزایش عملکرد داشت. تغذیه برگی با هر دو ترکیب روی عملکرد دانه را به­طور معنی­داری افزایش داد و نانو اکسید روی با غلظت ۱۵۰ میلی گرم در لیتر و سولفات روی با غلظت ۶ گرم در لیتر به ترتیب موجب افزایش ۵ و ۷/۵ درصدی عملکرد دانه در مقایسه با میانگین دو تیمار شاهد شد. حداقل آب مصرفی (۱۴۶۰۸متر مکعب در هکتار) در سیستم کشت متمرکز به­دست آمد که در مقایسه با سیستم کشت بهبود یافته و متداول به ترتیب ۲/۱۸ و ۵/۱۷ درصد کاهش داشت. بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از سیستم کشت متمرکز و تغذیه برگی سولفات روی با غلظت ۶ گرم در لیتر یا نانو اکسید روی با غلظت ۱۵۰ میلی گرم در لیتر برای برنج توصیه می­شود.

کلیدواژه ها:

سولفات روی ، سیستم کشت متمرکز ، نانو اکسید روی