بررسی تغییرات منطقهای بارش سالانه با کاربرد روشهای زمین آمار(مطالعه ای موردی: استان کردستان)

در سالهای اخیر با پیشرفت های قابل توجهی که در خصوص پیش بینی و اندازه گیری بارش ایجاد شده است، هنوز تعیین دقیق میزان بارش در یک منطقه امری مشکل است. در مناطق کوهستانی به دلیل پراکندگی ایستگاها و تغییرات زیاد بارش، اهمیت در نظر گرفتن موقعیت نقاط در برآوردها دو چندان میگردد. در هر صورت ایجاد شبکه های متراکم باران سنجی و انجام محاسبات کلاسیک درون یابی امری اجتناب پذیر است. از طرفی دیگر به دلیل عدم پوشش کامل ایستگاه های اندازه گیری نقطه ای باران، برآورد بارش منطقه ای و یا تخمین بارش در مناطق ما بین ایستگاه ها امری ضروری به شمار می آید. برای این امر روشهای مختلفی وجود دارد که از جمله آنها روشهای میانیابی میباشد. در این مطالعه با استفاده از روش کریجینگ و انواع آن نسبت به درونیابی بارش در استان کردستان اقدام شد. برای این منظور از آمار بارش سالانه ۲۲ ایستگاه سینوپتیک، کلیماتولوژی و باران سنجی استفاده شد. به منظور درونیابی میانگین بارش سالانه، در ابتدا سهمی واریوگرام تجربی محاسبه و ترسیم شد، سپس ۸ شبیه زمین آماری کریجینگ برازش یافت. نتایج این مطالعه نشان می دهد که مدل گوسی کریجینگ ساده با سطح خطای پایین تر روش مناسب برای درون یابی در این مناطق می باشد. بر اساس نقشه ترسیم شده از نظر مکانی، شیب تغییرات بارش از غرب به شرق روند کاهشی داشته است.

کلیدواژه ها:

درون یابی ، کریجینگ ، بارش ، کردستان.