اندازه گیری فلزات سنگین آهن و روی در عضله ماهی سوکلا (Rachycentron canadum) در گروه های مختلف طولی در صید آب های شمال غربی خلیج فارس

این تحقیق به ­منظور سنجش و مقایسه میزان تجمع فلزات سنگین آهن و روی در بافت عضله ماهی سوکلا (Rachycentron canadum) و ارتباط آن با طول کل، وزن کل و سن ماهی در آب ­های شمال­ غربی خلیج ­فارس انجام شد. ۹۶ نمونه ماهی در ۶ گروه طولی تهیه شد. هضم شیمیایی نمونه ­ها به­ روش خشک و سنجش غلظت فلزات سنگین به ­روش جذب اتمی انجام گردید. اختلاف بین میانگین ها با کمک آزمون آماری آنالیز واریانس یک ­طرفه (ANOVA) و ارتباط معنی ­دار در سطح ۹۵ درصد تعیین شد. میانگین غلظت فلزات آهن و روی در بافت عضله ماهی سوکلا به ­ترتیب ۲/۷۸±۲۵/۵۰ و ۱/۲۳±۹/۰۶ میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک بود (۰/۰۵>P). بالاترین میزان تجمع فلز آهن در بین گروه­ های طولی مختلف متعلق به گروه ۱۱۰-۱۰۲ سانتی ­متر (۰/۷۴±۲۸/۲۱ میلی گرم بر کیلوگرم) و بیش ­ترین مقدار روی متعلق به گروه طولی بزرگ ­تر از ۱۲۷ سانتی ­متر (۰/۴۷±۱۰/۲۷ میلی گرم بر کیلوگرم) بود. رابطه مثبتی بین عوامل طول کل، وزن کل و سن با تجمع فلزات آهن و روی برقرار بود که در سطح معنی ­داری دیده نشد (۰/۰۵ماهی سوکلا در مقایسه با آستانه استانداردهای جهانی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، وزارت کشاورزی شیلات انگلستان (MAFF) و انجمن ملی بهداشت و سلامت استرالیا (NHMRC)­(به ­ترتیب ۱۰۰۰، ­۵۰ و ۱۰۰ میلی­ گرم در کیلوگرم) پایین ­تر بود. میزان آهن در عضله این ماهی از حد مجاز استاندارد سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) (۵ میلی ­گرم در کیلوگرم) بالاتر به ­دست آمد.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، بافت عضله ، ماهی سوکلا ، خلیج فارس