بررسی مولفه های قرآنی نمادهای حیوانی در غزلیات شمس (از منظر الگوها)
محل انتشار: فصلنامه عرفان اسلامی، دوره: 16، شماره: 62
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 116
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-16-62_005
تاریخ نمایه سازی: 22 آبان 1400
چکیده مقاله:
افراد برای ابراز معانی به گفتار و نوشتار هنجار روی میآورند، اما همیشه این زبان عادی قابلیت القای معانی ذهنی و ماورایی را نداشته؛ و با بالا بردن ظرفیت زبان دست به هنجارگریزی و استفاده از نماد میزنند. با این توضیح مولوی به عنوان یک شاعر و اندیشمند دینی مضامینی در ذهن خود دارد، که این مفاهیم را بهواسطه مکانیزم بلاغی نماد به مخاطبان القا میکند و از آنجایی که مضامین قرآنی در ناخوادگاه مولوی جریان داشت-که تنوع استفاده مولانا در لفظ و معنا به احادیث و قرآن نشانگر آشنایی مولوی با معارف اسلامی است- پس نمادها همچنان پشتوانه مذهبی خود را حفظ کردهاند، که در اغلب موارد برای دریافت لایههای ضمنی یک نماد باید به ژرف ساختهای دینی آن نیز توجه داشت. نتایج بررسیها نشان میدهد که مولوی از گزارههای قرآنی و احادیث برای پردازش الگوهای عرفانی و اسلامی خود از جمله تهذیب نفس، سفر در خویشتن، تجدید حیات و... بهره میگیرد که این الگوها از لایههای متنوع ذهنی و زبانی شاعر به صورت دایرههای متداخلی که مرکزیت آن حول محور انسان میچرخد، تشکیل شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی صفایی
دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان.
رقیه آلیانی
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی.