تاثیر استفاده از ملاس و شیره ضایعات خرما بر بار باکتریایی آب، شاخص های رشد و بافت روده میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) در محیط بایوفلاک

هدف این تحقیق بررسی تاثیر بایوفلاک (با منابع قندی شیره ضایعات خرما و ملاس) بر کارایی رشد، بار باکتری­های آب و بافت روده میگوی وانامی ((Litopenaeus vannamei با استفاده از سطوح مختلف پروتئینی بود. چهار تیمار بایوفلاک مشتمل بر بایوفلاک خرما+جیره با پروتئین ۲۵% (P۲۵)، بایوفلاک ملاس+جیره با پروتئین ۲۵% (M۲۵)، بایوفلاک خرما+جیره با پروتئین ۱۵% (P۱۵) و بایوفلاک ملاس+جیره با پروتئین ۱۵% (M۱۵) و یک تیمار شاهد (حاوی ۳۸% پروتئین) با ۳ تکرار بود. در یک دوره ۳۵ روزه ۳۵ قطعه میگوی جوان (۳۳/۰±۳۷/۵ گرم) به طور تصادفی در ۱۵ تانک ۳۰۰ لیتری (تراکم ۱۷۵ قطعه در متر مکعب) ذخیره­سازی گردید. بالاترین میزان پارامترهای رشد (وزن به دست آمده، ضریب تبدیل غذایی، نرخ رشد و بازماندگی) در میگوهای تیمار P۲۵ و کمترین آنها در تیمار شاهد دیده شد (۰۵/۰p<). بالاترین درصد شاخص وزن بدن، کارایی غذا و نرخ رشد ویژه در تیمار P۲۵ و کمترین آن در تیمار M۱۵ دیده شد (۰۵/۰p<). نتایج حاکی از افزایش تعداد باکتری­های هتروتروف در طول پژوهش بود که در همه تیمارهای بایوفلاک از شاهد بیشتر بودند. بیشترین و کمترین تعداد قارچ­ها، ویبریو و باسیلوس به ترتیب در تیمار P۲۵ و شاهد مشاهده گردید. طول سلول­های اپی­تلیال در بافت روده در همه تیمارهای بایوفلاک نسبت به شاهد افزایش یافت اما این اختلاف فقط در اولین بند شکمی معنی­دار بود. نتایج حاکی از برتری شیره خرما نسبت به ملاس بود که می­تواند به دلیل حضور ترکیبات مفیدی چون محرک­های رشد و ایمنی باشد.      

کلیدواژه ها:

Litopenaeus vannamei ، Intestinal tissue ، Biofloc ، Spoilage date palm extract ، Bacterial load. ، میگوی وانامی ، بافت روده ، بایوفلاک ، شیره ضایعات خرما ، بار باکتریایی