اثر پربیوتیک کیتوزان بر عملکرد رشد، پارامترهای هماتولوژیکی، بازماندگی و مقاومت در برابر تنش شوری در بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinus carpio)

 هدف از این تحقیق بررسی اثرات کیتوزان بر عملکرد رشد، برخی شاخص های هماتولوژی، بازماندگی و مقاومت در برابر تنش شوری بچه ماهیان کپور معمولی بود. ماهیان (۰/۰۳۳±۱/۲۱۹ گرم) به چهار گروه تقسیم شدند که با جیره های حاوی سطوح مختلف کیتوزان؛ ۰ (شاهد)، ۰/۵، ۱ و ۲ درصد به مدت ۵۴ روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که در ماهیان تغذیه شده با جیره های حاوی کیتوزان، وزن نهایی و افزایش وزن، به طور معنی داری افزایش داشت (۰/۰۵>P). علاوه براین، ضریب تبدیل غذا و MCH ماهیان تیمار شده با کیتوزان در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی دار داشت (۰/۰۵>P). از سوی دیگر، ضریب چاقی در ماهیان تغذیه شده با ۰/۵ درصد کیتوزان افزایش معنی داری داشت (۰/۰۵>P). با این حال، نرخ رشد ویژه، بازماندگی و MCV بین تیمارهای مختلف و گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت (۰/۰۵P). هم چنین، تعداد گلبول های قرمز و MCHC به ترتیب در تیمارهای ۲ و ۰/۵ % افزایش معنی داری داشت (۰/۰۵>P). نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که کیتوزان جیره به طور مثبت بر عملکرد رشد و پارامترهای خون شناسی بچه ماهیان کپور معمولی اثر دارد.

کلیدواژه ها:

رشد ، خون ، پربیوتیک ، کیتوزان ، کپور معمولی ، استرس