بررسی فعالیت ضدقارچی عصاره های گیاه گزنه (Urtica dioica) و ریحان (Ocimum basilicum) بر قارچ ساپرو لگنیا پارازتیکا در شرایط آزمایشگاهی

عفونت های قارچی یکی از عوامل مهم تلفات و زیان اقتصادی درصنعت آبزی پروری جهان محسوب می شوند. در این مطالعه اثر ضد قارچی عصاره های آبی و اتانولی دو گیاه گزنه (Urtica dioica) و ریحان (Ocimum basilicum) علیه قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا (Saprolegnia parasitica) مورد بررسی قرار گرفت. عصاره های آبی و اتانولی گیاه گزنه و ریحان در ۵ غلظت (۰، ۲۵۰، ۳۵۰، ۷۰۰ و ۱۰۵۰ میلی گرم در لیتر) تهیه و در ۵ تکرار به محیط کشت سابورودکستروز آگار اضافه شد. سپس مهار رشد قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکادر غلظت های متفاوت اندازه گیری و با روش آنالیز واریانس یک طرفه در برنامه SPSS آنالیز شد. نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره آبی گزنه در غلظت ۲۵۰ میلی گرم در لیتر بیش ترین میزان بازدارندگی(۰/۰۵>P) رشد قارچ ساپرولگنیا پارازتیکا را نسبت به عصاره آبی ریحان و عصاره های اتانولی گزنه و ریحان نشان داده است. مطالعه حاضر نشان داد که عصاره آبی گزنه با غلظت ۲۵۰ میلی گرم در لیتر را می توان به عنوان یک داروی ضدقارچ علیه ساپرولگنیوز به کار برد.

کلیدواژه ها:

ریحان ، گزنه ، فعالیت ضدقارچی ، ساپرولگنیا پارازیتیکا