بررسی شیوع اسیدوز تحت حاد شکمبه (SARA) و آبسه های کبدی در گاوهای ارجاع شده به کشتارگاه شهرستان سمنان

دستگاه گوارش نشخوار کنندگان برای هضم جیره هایی که بخش عمده ای از آنها را مواد علوفه ای تشکیل می دهد، تطبیق یافته است. خوراندن جیره هایی با مقادیر بالایی از مواد دانه ای به نشخوارکنندگان سبب وقوع اسیدوز شکمبه در این دام ها می گردد. اهداف مطالعه حاضر شامل تعیین میزان شیوع اسیدوز تحت حاد، تعیین عوامل باکتریایی جدا شده از آبسه های کبدی در گاوهای مراجعه شده به کشتارگاه سمنان و همچنین بررسی چهره بالینی گاوهای مبتلا و همبستگی برخی نشانه های بالینی با ابتلای دام به اسیدوز تحت حاد می باشد. در این مطالعه در مجموع از ۲۰۰ گاو نمونه گیری به عمل آمد. ابتدا بازرسی قبل از کشتار انجام گرفت و علائم بالینی شامل دما و قدرت انقباضات شکمبه و کیفیت مدفوع ثبت شد. اندازه گیری اسیدیته بلافاصله پس از کشتار و با pH متر قابل حمل، انجام شد. در بازرسی لاشه کبد گاوها مورد بررسی قرار گرفت و در صورت وجود آبسه اطلاعات مربوط به آن ثبت گردید، سپس آبسه به طور کامل همراه با قسمتی از بافت سالم از کبد جدا گردید و در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل شد. در آزمایشگاه کشت به روش استاندارد از آبسه های کبدی انجام گرفت. از ۲۰۰ راس گاو کشتار شده ۶۳ راس (۳۲/۵%) دچار اسیدوز بودند که از این تعداد ۴۰ (۳۱/۴%) راس نر و تعداد ۲۳(۳۱/۵%) راس ماده بودند. در مجموع ۱۲ راس (۶/۵%) به آبسه مبتلا بودند. فوزوباکتریوم نکروفوروم از ۸ (۶۹/۲%) کبد مبتلا به آبسه و تروپرلا پایوژنز از ۶(۴۶/۱%) آبسه کبدی به عنوان جرم مولد آبسه جدا گردیدند. نتایج حاصل از تحقیق حاضر تفاوت معنی داری بین گاوهای مبتلا در مرز ابتلا و غیرمبتلا به اسیدوز در کیفیت مدفوع و دما را نشان نداد. اما در قدرت انقباضات شکمبه تفاوت معنی داری مشاهده شد. فوزوباکتریوم نکروفوروم مهمترین عامل ایجاد آبسه های کبدی جدا شده از گاوان کشتار شده در کشتارگاه سمنان می باشد و تروپرلا پیوژنز از نظر اهمیت در ایجاد آبسه در رتبه دوم قرار دارد.

کلیدواژه ها:

اسیدوز تحت حاد ، آبسه کبدی ، اسیدیته