استفاده از مدل رگرسیون کاربری اراضی (LUR) برای پیش بینی آلاینده های NO۲، CO و PM۱۰ (مطالعه موردی: شهر تهران)

امروزه کیفیت هوای شهرهای بزرگ یکی از معضلات و چالش های اساسی کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه است. در این بین، پیدایش و شدت پدیده آلودگی در شهرها از عوامل گوناگونی مانند منابع آلودگی، عوامل هواشناسی و واکنش های شیمیایی بین آلاینده ها تاثیر می پذیرد. برای مدل سازی تمرکز آلاینده ها در محیط های شهری مدل های متفاوتی وجود دارد که در دو گروه مدل های بر پایه متد پخش و مدل های رگرسیون کاربری اراضی (LUR) طبقه بندی می شود. هدف این تحقیق پیش بینی تمرکز آلاینده های NO۲، PM۱۰ و CO در تهران با استفاده از روش رگرسیون کاربری اراضی در سال ۲۰۱۰ است. در پژوهش حاضر از متغیرهای مستقلی مثل مساحت کاربری اراضی، طول شبکه معابر و متغیرهای هواشناسی برای پیش بینی و مدل سازی آلاینده های فوق استفاده، و نتایج چشمگیری ارائه شده است. نتایج پژوهش نشانگر دقت زیاد این مدل در پیش بینی سه آلاینده مورد نظر، به ویژه در فصول گرم است.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، ایستگاه های سنجش کیفیت هوا ، تهران ، مدل رگرسیون کاربری اراضی (LUR)