خانواده درمانگری شناختی رفتاری در درمان بیماران مبتلا به دردهای عضلانی استخوانی

کارایی خانواده درمانگری شناختی رفتاری در درمان اختلالهای روان تنی از نوع عضلانی، با استفاده از یک طرح تک آزمودنی از نوع A-B مورد بررسی قرار گرفت. تعداد ۳ نفر (۲ مرد و ۱ زن) مبتلا به اختلال روان تنی عضلانی استخوانی (کمردرد و گردن درد) که به یک کلینیک خصوصی روان درمانگری ارجاع شده بودند، به عنوان گروه نمونه این پژوهش انتخاب شدند. پس از مصاحبه بالینی روان درمانگر، آزمودنیها به آزمونهای MMPI و SCL-۹۰-R پاسخ دادند و سپس روش خانواده درمانگری شناختی رفتاری در مورد آنها اجرا شد. نتایج آزمودنیها در پس آزمون کارایی بالای این روش درمانگری در حل تعارضها و مشکلات بین فردی از طریق آموزش مهارتهایی مانند حل مساله، برقراری ارتباط موثر، مقابله کارآمد و جرات ورزی را نشان داد. پیشنهاد می شود در پژوهشهای بعدی کارآیی سایر روشهای درمانگری از جمله دارودرمانگری، رفتاردرمانگری و شناخت درمانگری فردی و گروهی بررسی و با یکدیگر مقایسه شود.

کلیدواژه ها:

اختلالهای روان تنی ، اختلالهای عضلانی استخوانی ، طرح تک آزمودنی ، خانواده درمانگری ، شناخت رفتاردرمانگری