تحلیلی بر فضاهای باز و نقش آنها در تعاملات اجتماعی با تاکید بر پارک های درونشهری (مطالعه موردی: منطقه ۱۹ تهران)

فضاهای عمومی و پارک های شهری همواره در ادبیات جغرافیایی کشورهای جهان، به عنوان بستری است که در آن فعالیت های انسان اعم از اجتماعی، اقتصادی و تفریحی و ... در آن روی می دهد و به هر میزان که کیفیت فضاهای شهری بالاتر باشد، فعالیت های بشری نیز در آن شکل می گیرد. در حال حاضر باوجود توسعه وسایل ارتباطی و بهبود وضعیت محیطی، در اکثریت کشورها تعاملات اجتماعی کاهش یافته است و این مساله در کشورهای جهان سوم و ایران بیش از سایر کشورها می باشد. در این راستا منطقه ۱۹ تهران که یکی از مناطق جنوبی و قدیمی شهر تهران است با کاهش تعاملات اجتماعی به دلایل مختلف فرهنگی اجتماعی اقتصادی و مدیریتی، آسیب های اجتماعی و جرائم نیز در این زمینه رشد داشته است و به همین صورت تحقیق حاضر با روش توصیفی تحلیلی فضاهای باز و نقش آنها در تعاملات اجتماعی با تاکید بر پارک های درون شهری در منطقه ۱۹ تهران را مورد ارزیابی قرار داده است. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه شهروندان منطقه ۱۹ تشکیل می دهند که حجم نمونه آن تعداد ۴۰۰ نفر تعیین گردید. به منظور تجزیه وتحلیل یافته های تحقیق نیز از داده های کتابخانه ای و پرسشنامه و تفکیک و تحلیل آن توسط آزمون های فریدمن، دوجمله ای و همبستگی پیرسون در نرم افزار spss spss انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که عوامل اجتماعی، فرهنگی و مدیریتی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار در بهبود وضعیت فضاهای باز و پارک هایدرون شهری منطقه ۱۹ است و همچنین میان چالش های پارک های درون شهری و کاهش تعاملات اجتماعی منطقه ۱۹ رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

فضای باز ، پارک درون شهری ، تعاملات اجتماعی ، تهران ، منطقه ۱۹ تهران.